Σε ένα επίπεδο παραθαλάσσιο κτήμα με ελιές, αμπέλια και κωνοφόρα δέντρα, με νοτιοανατολικό προσανατολισμό, σχεδιάστηκε η οικογενειακή αυτή εξοχική κατοικία για τρεις γενιές, αποτελούμενη από τέσσερα κτίρια.

Οργάνωση της κάτοψης με οδηγό το τοπίο

Με οδηγό τη γεωμετρία του ελαιώνα, τα κτίρια τοποθετήθηκαν παράλληλα με τις γραμμές φύτευσης καθώς και σε 45° από αυτές, κατά τις διαγωνίους της φύτευσης των λιόδεντρων που πρωταγωνιστούν στο τοπίο. Όπου χρειάστηκε, κάποια ελαιόδεντρα μεταφυτεύτηκαν περιμετρικά της εκσκαφής, στην ίδια πάντα χάραξη με την αρχική, ενώ άλλα φυλάχτηκαν σε φυτώριο και μεταφυτεύτηκαν πιο κοντά, αμέσως μετά την ολοκλήρωση των κτισμάτων. Το τελικό αποτέλεσμα είναι η κατοικία να βρίσκεται μέσα στον ελαιώνα, δανειζόμενη τις χαράξεις του για τη διαρρύθμιση των χώρων της.

Αρχιτεκτονική ένταξη

Τα τρία από τα τέσσερα κτίρια ειναι λευκά, ισόγεια, με διάσπαση όγκου κατά 10m μήκους όψης και ανοίγματα παραδοσιακών αναλογιών και μεγεθών ως επί το πλείστον. Σε καθένα από τα δύο κύρια κτίρια, από ένα μεγάλο άνοιγμα 7m με συρόμενα χωνευτά υαλοστάσια, ενοποιεί τον εσωτερικό με τον εξωτερικό σκιερό χώρο της πέργκολας, απελευθερώνοντας πλήρως τις θέες προς τη θάλασσα και μεγιστοποιώντας την εμπειρία της διαμονής κοντά στη φύση. Στην πίσω πλευρά καθενός απο τα δύο αυτά κτίρια, οι όγκοι δημιουργούν αυλές σχήματος Π, όπου μεγαλώνουν μια λεμονιά και μία πιπεριά, προστατευμένες απο τον θαλασσινό αέρα. Ένας τρίτος μικρότερος λευκός όγκος, ο ανεξάρτητος ξενώνας στη βορεινή άκρη της σύνθεσης, βρίσκεται πίσω από τη σκιά ενός πεύκου πλαγιασμένου από το μελτέμι.
Τέλος, το τέταρτο κτίριο, πέτρινο, υπόσκαφο, σχήματος Γ, έχει φυτεμένα δώματα και περικλείει έναν κήπο με εσπεριδοειδή και θάμνους μυρωδικών. Ο όγκος αυτός είναι τοποθετημένος έτσι ώστε, λειτουργικά, να εξυπηρετεί τους δύο άλλους και να μοιράζει τις κινήσεις προς εκείνους, τόσο από τον χώρο στάθμευσης όσο και απο την υποβαθμισμένη αυλή των εσπεριδοειδών.

Αρχιτεκτονική τοπίου

Ο ελαιώνας που διατηρήθηκε και επεκτάθηκε και ο μεσογειακός κήπος που δημιουργήθηκε μπροστά απο την κατοικία, αλλά και εντός των αυλών αυτής, αποτελούν ίσως τα σημαντικότερα στοιχεία της σύνθεσης. Τα τρία ισόγεια λευκά κτίρια οριοθετούν τον ελαιώνα και αγκαλιάζουν τον μεσογειακό κήπο με τη χαμηλή βλάστηση. Το υπόσκαφο πέτρινο κτίσμα λειτουργεί ως πυκνωτής –από τη μία ως κτίριο-τοπίο στην οροφή του και από την άλλη ως τεχνητή ρεματιά όπου αναπτύσσονται δέντρα προστατευμένα από τον αέρα και την αλμύρα.

Παλέτα φυσικών υλικών και αρχιτεκτονική αίσθηση

Ζητούμενο ήταν να δημιουργηθεί μια συνύφανση του μεσογειακού κήπου με τους όγκους κατοίκησης, η οποία θα μπορούσε να επικοινωνήσει την αίσθηση της ισορροπίας μεταξύ φυσικού τοπίου και αρχιτεκτονικής. Η παλέτα των υλικών διευρύνθηκε για να συμπεριλάβει πληθώρα υφών, μεγεθών, γεωμετριών και χρωμάτων. Από παλαιωμένους κυβόλιθους, χυτά βοτσαλωτά δάπεδα με μαρμάρινες φάσες σε γήινες αποχρώσεις, βυζαντινές στρώσεις αμμοβολισμένου μαρμάρου και ξύλινα δάπεδα, μέχρι τσιμεντοκονίες και μωσαϊκά. Η ζεστασιά που αποπνέει η εναλλαγή των υφών συνδέεται με την αίσθηση της οικειότητας που πηγάζει από την ανθρώπινη κλίμακα και τις συχνές εναλλαγές της παλέτας των υλικών. Χειροποίητες λεπτομέρειες, όπως μαρμάρινα και κεραμικά πόμολα και φωτιστικά, μαρμάρινες παραθύρες, βοτσαλωτά κεντήματα στα δάπεδα και clostra, δημιουργούν σημεία αναφοράς και συμπληρώνουν την σύνθεση με στοιχεία ανακάλυψης και έκπληξης στην οπτική περιήγηση.