Ο σχεδιασμός του ασυνήθιστου σπιτιού βασίστηκε στην ιδέα ενός κουτιού από μπετό με έντονη γεωμετρική πολυπλοκότητα. Παρόλο που δίνει την εντύπωση ενιαίας πρόσοψης, το χώρισμα των ορόφων καθορίζει το σχήμα του κτιρίου. Ο όγκος αποτελείτε από δυο τμήματα ενώ ακόμα ένας βρίσκεται σε χαμηλότερο επίπεδο και τους ενώνει μεταξύ τους. Εξωτερικά είναι ομοιογενώς καλυμμένο από το ίδιο υλικό – άσπρο σκυρόδεμα – και ενώ σχεδιαστικά δείχνει κλειστό ανοίγει στρατηγικά προς τα έξω μέσω των προσεκτικά τοποθετημένων υαλοπινάκων και μπαλκονιών. Η έκταση του επιστρώματος που χρησιμοποιείται στους εξωτερικούς τοίχους δίνει μια αίσθηση συνοχής, η οποία ενισχύει την των κουτιών. Οι δύο όγκοι έχουν διαμορφωθεί διαφορετικά ενώ συνδέονται με τη σχέση τους μεταξύ της χτισμένης μάζας και της αναζήτησης της εξωτερικής πλευράς του σπιτιού. Ο ογκομετρικός τεμαχισμός αυτού του κτηρίου οδηγεί στο σχηματισμό των γωνιών και των ακρών που συμβάλλουν σε μια σημαντική εξωτερική αντίληψη. Η ταράτσα επίσης αποτελεί ένα βασικό στοιχείο της λύσης του σπιτιού. Ενσωματώνει το ίδιο σύνολο ακρών/γωνιών που χαρακτηρίζει το αρχικό σχεδιαστικό concept, μέσω των κλίσεων με τους διαφορετικούς προσανατολισμούς και τις κλίσεις. Το ογκομετρικό σύνολο απεικονίζεται και στον εσωτερικό χώρο, όπου υπάρχουν ποικίλα διαστήματα, επιτρέποντας τη διαφορετική φυσική και αισθητήρια εμπειρία. Το σπίτι αναπτύσσεται σε τρία πατώματα και χαρακτηρίζετε από τους τρόπους σύγχρονης διαβίωσης, επιτρέποντας μεγάλη ευελιξία χρήσης. Το υπόγειο προορίζεται απλώς για το χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων, το ισόγειο χρησιμοποιείτε για τις κοινωνικές δραστηριότητες ενώ ο πρώτος όροφος περιλαμβάνει τα υπνοδωμάτια.