Ένα αρχιτεκτονικό τοπόσημο

Το Goethe-Institut της Αθήνας είναι το παλαιότερο πολιτιστικό ίδρυμα της Γερμανίας στο εξωτερικό και αποτελεί το διοικητικό κέντρο όλων των Ινστιτούτων Γκαίτε της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Το 1982 μεταφέρθηκε στην οδό Ομήρου, σε ένα 8όροφο κτίριο γραφείων και τάξεων διδασκαλίας, συνολικής επιφάνειας 4.629m², με δύο υπόγεια, αίθριο στον πρώτο όροφο και μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων 350 ατόμων.

Αντισεισιμική ενίσχυση και ριζική ανακαίνιση

Με αφορμή την απαραίτητη αντισεισμική ενίσχυση του κτιρίου, εκπονήθηκε μελέτη για τη ριζική ανακαίνισή του, που περιλάμβανε, εκτός της επιτηδευμένης στατικής του ενίσχυσης με σύμμικτη πρωτοποριακή κατασκευή, τον πλήρη εκσυγχρονισμό των ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων, την αναβάθμιση της πυρασφάλειας, την πλήρη προσβασιμότητα για άτομα με ειδικές ανάγκες, καθώς και τη λειτουργική του αναδιάρθρωση, σημαντικό στοιχείο της οποίας ήταν και το «άνοιγμα» του κτιρίου προς την πόλη. Με αυτό το σκεπτικό, αναμορφώθηκε όλη η πρόσοψη τού ισογείου με μεγάλα κρύσταλλα και ξύλινες κάθετες περσίδες, ώστε να «προσκαλεί» πλέον ορατά όλο το 24ωρο το κοινό στους χώρους του.

Λειτουργικές ενότητες και προσβασιμότητα

Μία κεντρική ράμπα συνδέει αξονικά τα δύο επίπεδα του ισογείου και οδηγεί τον επισκέπτη να διασχίσει, από την κεντρική είσοδο και τον χώρο υποδοχής, όλο το βάθος του κτιρίου, που καταλαμβάνεται στο δεύτερο επίπεδο από τη βιβλιοθήκη. Η διακριτική ύπαρξη της καντίνας συνεισφέρει στο να λειτουργεί ο χώρος αυτός ως δημόσιος πολυχώρος ανάλαφρης και φωτεινής παραμονής και μελέτης, υπογραμμίζοντας, οπτικά και πραγματικά, τον χαρακτήρα πολιτιστικής ανταλλαγής του Ινστιτούτου. Οι βιβλιοθήκες συνοδεύουν τον επισκέπτη στο κάτω φουαγέ, που διαμορφώνεται ως ένας άλλος μικρός πολυχώρος, για να οδηγηθεί από εκεί στην εκσυγχρονισμένη μεγάλη αίθουσα.

Στον χώρο υποδοχής της εισόδου υπάρχει η νέα ξύλινη σκάλα που, ορατή από την πρόσοψη του κτιρίου, η οποία οδηγεί στον πρώτο όροφο σε μία νέα αίθουσα πολλαπλών χρήσεων και στο αίθριο, το οποίο με μελετημένη σκίαση και με δυνατότητα εστίασης, αποτελεί έναν επιπλέον υπαίθριο χώρο εκδηλώσεων, πρασίνου αλλά και ησυχίας στο πολύβουο κέντρο της πόλης.
Οι όροφοι των γραφείων αναμορφώθηκαν πλήρως με διάφανα χωρίσματα, σε σύγχρονους φωτεινούς χώρους διοίκησης σύμφωνα με τις νέες λειτουργικές απαιτήσεις.

Αρχιτεκτονική αισθητική και ένταξη

Η ατμόσφαιρα του Ινστιτούτου καθορίζεται από τον συνδυασμό της εμφανούς τεχνικής υποδομής του κτιρίου με την αισθητική του ξύλου, των χρωμάτων και του επιλεγμένου φωτισμού.

Η διακριτική χρωματική σύλληψη ακολουθεί τη «Θεωρία των χρωμάτων» του ίδιου του Γκαίτε και αποτυπώνεται τόσο στα εντυπωσιακά φωτιστικά του ισογείου όσο και στις κινητές περσίδες σκίασης των προσόψεων.

Μελέτη φωτισμού για συγκέντρωση

Ο διαφοροποιημένα ελεγχόμενος φωτισμός υπογραμμίζει σε όλους τους χώρους, αλλά προπαντός στον διευρυμένο δημόσιο χώρο του ισογείου, στην αίθουσα του πρώτου ορόφου και στο αίθριο, την πρόσκληση για ανάλαφρη παραμονή και μελέτη, σηματοδοτώντας επίσης τη θέση του κτιρίου στον αστικό ιστό.