Το διαμέρισμα βρίσκεται στον τρίτο όροφο ενός διατηρητέου κτιρίου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και ο σχεδιασμός προσαρμόστηκε στις ανάγκες μιας τετραμελούς οικογένειας. Η βασική οργάνωση του ορόφου διατηρήθηκε, ενώ βελτιώθηκε με παρεμβάσεις μικρής κλίμακας. Ο κύριος στόχος του σχεδιασμού ήταν η αναβίωση κάποιων από τα αρχικά κλασικά στοιχεία του κτιρίου, όπως τα παράθυρα και οι εσωτερικές πόρτες ή τα διακοσμητικά στοιχεία γύψου σε τοίχους και οροφές σε συνδυασμό με την προσαρμογή του διαμερίσματος τόσο λειτουργικά όσο και αισθητικά σε σύγχρονα πρότυπα άνεσης και τρόπου ζωής.
Η παλέτα των υλικών βασίστηκε σε μεγάλες, διαυγείς και λευκές επιφάνειες, τόσο στο μεγαλύτερο μέρος των τοίχων, όσο και στα παράθυρα, τις εσωτερικές πόρτες, τις οροφές και τις κουρτίνες. Στο δάπεδο κυριαρχεί σε μεγάλο βαθμό το ξύλο, με σανίδες βελανιδιάς σε φυσική απόχρωση, με εξαίρεση τους «υγρούς» χώρους της κουζίνας και των λουτρών. Το χρωματικό σχήμα κλιμακώνεται από ζεστές (κόκκινες-ροζ) σε κρύες αποχρώσεις (μπλε-πετρόλ), ενώ η μεγαλύτερη αντίθεση προέρχεται από τον “διάλογο” μεταξύ των εκτεταμένων λευκών επιφανειών και των μαύρων στοιχείων της επίπλωσης.