Το ξενοδοχείο βρίσκεται στην παραλία Κουρούτα, από τα ωραιότερα σημεία της ακτογραμμής της δυτικής Πελοποννήσου, δίπλα στις εγκαταλελειμμένες εγκαταστάσεις ενός οινοποιείου του 1920, από όπου και άντλησε την ονομασία του.

Οι ερειπωμένες βιομηχανικές υποδομές, που γέμιζαν άλλοτε απευθείας τα αμπάρια των πλοίων με κρασί, χρωματίζουν το οικόπεδο. Βασικός στόχος της αρχιτεκτονικής μελέτης, εκτός από τη διατήρηση της ιστορίας και της ακατέργαστης ομορφιάς των υφιστάμενων κτιρίων, ήταν και η δημιουργία ενός σχεδίου που να τους δώσει νέα πνοή, υπογραμμίζοντας την αδρότητά τους με κομψές παρεμβάσεις και μετατρέποντας την αυστηρή λειτουργικότητά τους σε έναν τόπο ηρεμίας, άνεσης και χαλάρωσης.

Η μετατροπή αυτή αποτέλεσε και τη μεγαλύτερη πρόκληση του έργου. Έπειτα από τη δοκιμή διαφόρων ιδεών, έγινε σαφές ότι το νέο σχέδιο έπρεπε να ακολουθήσει τη λιτή αισθητική του χώρου, αποφεύγοντας την εισαγωγή στοιχείων ή υλικών ξένων σε αυτόν. Αυτή η διαπίστωση ουσιαστικά καθόρισε την παλέτα υλικών από σκυρόδεμα, χάλυβα και επεξεργασμένο γυαλί, με την προσθήκη της ξυλείας να υποδηλώνει τη ναυτική σύνδεση του τόπου με τη θάλασσα. Ήταν επίσης ξεκάθαρο ότι η νέα κατασκευή έπρεπε να αφήσει τα υφιστάμενα κτίρια σχετικά ανέγγιχτα, ώστε να διατηρηθεί η ισχυρή παρουσία τους. Το κλειδί της σχεδιαστική επίλυσης του ξενοδοχείου βρισκόταν στη δημιουργία αντίθεσης αλλά και ισορροπίας μεταξύ του παλιού και του νέου, καθώς και στη χρήση μιας κομψής «βιομηχανικής» παλέτας.

Κυρίαρχα στο οικόπεδο είναι δύο τετράγωνα από σκυρόδεμα τα οποία χωρίζονται κατά μήκος σε δύο σειρές, από 10 δεξαμενές αποθήκευσης η καθεμιά. Αυτές οι δεξαμενές, διαστάσεων περίπου 5m x 6m, είχαν ιδανικό μέγεθος για να γίνουν τα δωμάτια του ξενοδοχείου. Έτσι γρήγορα στήθηκε μια γραμμική κάτοψη μιας σειράς από πανομοιότυπα δωμάτια με τα ανοίγματά τους προς την παρακείμενη παραλία. Η πρώτη φάση ανάπτυξης -πλέον ολοκληρωμένη- αφορά τη μετατροπή αυτής της πρώτης σειράς των δεξαμενών σε δωμάτια, καθώς και την προσθήκη μιας ελαφριάς δομής στο ένα άκρο του τετραγώνου. Τα δωμάτια και η δομή συνδέονται με έναν μεγάλο πεζόδρομο σαν προκυμαία πάνω από την άμμο, που οδηγεί στη θάλασσα.

Το σημείο εισόδου στο ξενοδοχείο βρίσκεται πίσω από τις δεξαμενές, σε έναν κομψό στεγασμένο χώρο σαν περίπτερο, ανάμεσα στον επισκέπτη και την παραλία. Τα γυάλινα πάνελ ανοίγουν πλήρως, οδηγώντας στον τσιμεντένιο χώρο υποδοχής. Εκεί, κατά τη διάρκεια της ημέρας, η δροσερή σκιά του στεγάστρου προσφέρει μια ευπρόσδεκτη ανάπαυλα από τον καυτό ήλιο, ενώ το βράδυ, η λάμψη από τις κόντρα πλακέ περσίδες του δίνει μια αίσθηση ζεστασιάς. Το βάρος της ιστορίας του τόπου γίνεται αισθητό από τα γύρω κτίρια από μπετόν, όμως ο νέος αυτός χώρος ελαφρύνει την γενική ατμόσφαιρα, με το φωτεινό bar και καθιστικό του και την απρόσκοπτη θέα στη θάλασσα. 

Στην ευθεία του χώρου υποδοχής βρίσκεται η παραλία, ενώ στα αριστερά του ο υπερυψωμένος πεζόδρομος οδηγεί στα δωμάτια και τους ιδιωτικούς ημιυπαίθριους, οι οποίοι πλαισιώνουν τη θέα και το φως με τα ξύλινα στέγαστρά τους.   

Με την είσοδο σε κάθε δωμάτιο-δεξαμενή, γίνεται εμφανής η αντίθεση μεταξύ του σχεδόν μοναστικού, δροσερού εσωτερικού χώρου και της εξωτερικής θερμότητας και έκθεσης στα στοιχεία του περιβάλλοντος. Μεγάλα συρόμενα ανοίγματα ανοίγουν πλήρως προς τους ημιυπαίθριους, επιτρέποντας τον φυσικό αερισμό, ή μένουν κλειστά, διατηρώντας τη δροσιά χωρίς να εμποδίζουν τη θαλασσινή θέα. Οι διαστάσεις κάθε δωματίου είναι ιδανικές: τα 30m2 του προσεχτικά οργανωμένου και λεπτομερώς σχεδιασμένου χώρου προσφέρουν άνεση, επιτρέποντας στα τοιχώματα της δεξαμενής από εμφανές σκυρόδεμα να διατηρούν την υφή και πατίνα τους. 

Κάθε δωμάτιο διαθέτει ένα διπλό κρεβάτι δίπλα σε ένα μονό, το οποίο λειτουργεί και ως καναπές, ένα ανοιχτό βεστιάριο – αποθηκευτικό χώρο, καθώς και ένα λουτρό με διπλό χώρο ντους και ξεχωριστό WC, πίσω από ανάγλυφο γυάλινο τοίχο που επιτρέπει στο φυσικό φως να εισέλθει στο βάθος της κάτοψης. Επιφάνειες από γυαλισμένο μωσαϊκό συνάδουν με το εμφανές πολύχρωμο αδρανές υλικό στα σημεία τομής των εξωτερικών τοίχων από σκυρόδεμα, για την κατασκευή ανοιγμάτων.

Η αίσθηση πολυτελούς άνεσης στο μινιμαλιστικό εσωτερικό συνεχίζεται με στρατηγικά τοποθετημένα χαλύβδινα σποτάκια κατά μήκος ενός πλαισίου από χάλυβα, το οποίο στηρίζει τα διάφορα στοιχεία του δωματίου και ελίσσεται από το λουτρό στο υπνοδωμάτιο έως το αίθριο, όπου και συνδέεται με το πλαίσιο στήριξης του στεγάστρου και της τέντας. Στη συνέχεια, συνεχίζει, συνδέοντας τις δεξαμενές μεταξύ τους ώσπου τυλίγεται γύρω από το τετράγωνο, δημιουργώντας την υποδομή του καθιστικού, bar και χώρου υποδοχής. Αυτό το λεπτό μαύρο πλαίσιο υπογραμμίζει κυριολεκτικά τις νέες παρεμβάσεις, σηματοδοτώντας την ευαίσθητη προσέγγιση της μετατροπής του βιομηχανικού χώρου σε χώρο φιλοξενίας. Χειρονομία απλή με τονωτική όμως επίδραση σε αυτά τα βαριά ισόγεια τετράγωνα, καθώς δημιουργεί εντός τους χώρους γλυπτικούς. Ως αποτέλεσμα, ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει την αντίθεση της μεγάλης μάζας από σκυρόδεμα με την οικεία διάσταση της προσωπικής του εμπειρίας, δίπλα ή μέσα σε αυτήν. 

Σε δεύτερη φάση ανάπτυξης, θα ακολουθήσει η μετατροπή και της δεύτερης σειράς των δεξαμενών σε δωμάτια και λειτουργικούς χώρους, η προσθήκη μιας δεύτερης μεταλλικής κατασκευής στην άκρη του δεύτερου τετραγώνου, καθώς και η δημιουργία ενός επισκέψιμου κήπου-αμπελώνα ανάμεσα στα δύο τετράγωνα. Τα γειτονικά κτίρια θα στεγάσουν επιπλέον μια ταβέρνα, ένα boutique μπακάλικο με τοπικά προϊόντα και έναν χώρο σύνδεσης με την τοπική ιστορία, «ανοίγοντας» το συγκρότημα σαν πλατεία στη γύρω περιοχή.

Το έργο περιλαμβάνεται στη βραχεία λίστα του Βραβείου Αρχιτεκτονικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Mies van der Rohe Award 2022.