Σύμφωνα με τον Freud, η εμπειρία είναι μία στιγμιαία φαντασία, μία ανάμνηση του παρελθόντος και ένα αίσθημα του παρόντος. Σε αυτό το έργο οι επισκέπτες βυθίζονται σε μία μεγάλης κλίμακας εικόνα ηρεμίας, όπου οι αισθήσεις ξυπνούν και τα συναισθήματα προβάλλονται. Η λέξη “συναίσθημα” είναι το κλειδί για το σύνολο του σχεδιασμού. Αυτό που μεταφέρεται είναι η επιθυμία να εξερευνηθεί το συναίσθημα της συμπάθειας, που είναι το ραντάρ που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να εξερευνήσουν τον κόσμο.
Με αυτό το σκεπτικό, δημιουργείται ένα δραματικό σκηνικό από διαφανή και αντανακλαστικά υαλοστάσια που χρησιμοποιούνται για να εμφανίζουν το κρυφό περιεχόμενο, να παγώσουν στιγμές στο χρόνο, να εκφράσουν συναισθήματα και να αναδείξουν την ισορροπία μεταξύ φωτός, σκιάς και περιβάλλοντος. Ο χώρος μεταφέρει τους επισκέπτες μακριά από την ρουτίνα της καθημερινότητας και τους εκθέτει σε ένα τόπο όπου το βάθος είναι θολό. Σε ένα τέτοιο μυστηριώδη χώρο οι άνθρωποι σταδιακά χαλαρώνουν. Ο επισκέπτης μπορεί να δει το φως να αγγίζει όλες τις επιφάνειες και να ακούει τα φυτά να αλλάζουν. Εδώ, όχι μόνο το ανθρώπινο σώμα αλλά και ο νους καθαρίζει.





