Η κατοικία, επιφάνειας 200m², βρίσκεται μέσα σε έναν ελαιώνα, σε μια πλαγιά με ήπια κλίση στη νότια Πελοπόννησο. Το κτίριο ορίζεται από ενιαίο πτυχωτό καμπυλόσχημο τοίχο μεταβαλλόμενου ύψους ο οποίος δημιουργεί μία σειρά από προστατευμένες αυλές στα άκρα κάθε πτέρυγας. Το έργο χαρακτηρίζεται από δύο αντιθετικά στοιχεία: αφενός τις περίκλειστες ιδιωτικές αυλές και αφετέρου τη δυτική πτέρυγα και το δώμα με ανεμπόδιστη θέα προς τη θάλασσα. Η διάρθρωση των όγκων σε σχήμα «χ» διαιρεί το οικόπεδο σε τέσσερις διακριτές περιοχές, με τους ανατολικούς κήπους να προσφέρουν ιδιωτικότητα και διαβαθμίσεις της σκιάς κατά τη διάρκεια της μέρας. Η δυτική πτέρυγα περιλαμβάνει τους κοινόχρηστους χώρους. Εσωτερικά, κάθε δωμάτιο επεκτείνεται σε δική του αυλή και ταράτσα. Η κατασκευή περιελάμβανε μη τυποποιημένα και προκατασκευασμένα οικοδομικά στοιχεία (καλούπια κυματιστού τοίχου, φωτιστικές κατασκευές οροφής, στοιχεία διαμόρφωσης του υπαίθριου χώρου και custom made έπιπλα). Έτσι, στο εργοτάξιο χρησιμοποιήθηκαν ελάχιστα βιομηχανικά υλικά, ενώ η γραμμή παραγωγής παρέμεινε περιορισμένη σε τοπικό επίπεδο. Για την κατασκευή προτιμήθηκαν υλικά από την τοπική βιοτεχνία, όπως μπετόν και μωσαϊκό terrazzo.