AEA House στη Βραζιλία

Έμφαση στη βιοποικιλότητα

Περιτριγυρισμένο από την πλούσια βλάστηση του Ατλαντικού Δάσους, στις ακτές του Ρίο ντε Τζανέιρο, το έργο συνοδεύει την κατασκευή μιας νέας παραθαλάσσιας κατοικίας αναψυχής με προνομιακή θέα στο αρχιπέλαγος του Άνγκρα ντος Ρέις. Το οικόπεδο, συνολικής έκτασης 7.000m2, διατηρεί σχεδόν ανέπαφο το φυσικό του περιβάλλον, με αιωνόβια δέντρα, αυτοφυή τροπική βλάστηση και εντυπωσιακούς βραχώδεις σχηματισμούς.

Φιλοσοφία σχεδιασμού

Αναπόσπαστο κομμάτι του αρχιτεκτονικού συνόλου, ο σχεδιασμός του τοπίου ακολουθεί μια νατουραλιστική προσέγγιση. Στόχος είναι να αποδοθεί η αυθόρμητη αίσθηση της φύσης, να ενισχυθεί η βιοποικιλότητα και να ανακληθούν τα χαρακτηριστικά οικοσυστήματα του Ατλαντικού Δάσους -σαν τα νέα φυτεύματα να βρίσκονταν εκεί ανέκαθεν. Εμπνευσμένη από ιαπωνική φιλοσοφία εμβύθισης, η μελέτη βασίζεται σε πέντε θεμελιώδεις αρχές: να παραμένει ανεξήγητη, χωρίς ανάγκη λογικής δικαιολόγησης· ατελής, βρίσκοντας την ομορφιά στην ασυμμετρία και την ακανόνιστη μορφή· διαισθητική, καθοδηγούμενη από την ευαισθησία αντί της λογικής· συναρπαστική, προκαλώντας περιέργεια· και απρόβλεπτη, αντικατοπτρίζοντας τη ζωντανή και διαρκώς μεταβαλλόμενη φύση της ζωής.

Σχεδιασμός τοπίου

Οι αρχές αυτές εκφράζονται σε δύο διακριτές ενότητες. Η πρώτη, στη βάση του βουνού, είναι εσωστρεφής και ενσωματώνεται στη δασώδη βλάστηση. Η δεύτερη είναι ανοιχτή και φωτεινή, διαμορφωμένη σε ξέφωτο που ευνοεί την κοινωνικότητα και τη θέαση του ωκεανού και των νησιών στον ορίζοντα.

Η πρόσβαση στην κατοικία γίνεται είτε από τη θάλασσα, μέσω ιδιωτικής αποβάθρας που εκτείνεται στα γαλήνια νερά, είτε από ξηράς, μέσω ελικοειδούς δρόμου που ανηφορίζει στο βουνό, οδηγώντας στην ανώτερη είσοδο. Στο υψηλότερο σημείο, ένας καταπράσινος κήπος υποδέχεται τον επισκέπτη και προετοιμάζει την εμπειρία που ακολουθεί. Ανάμεσα στα χαρακτηριστικά είδη συναντώνται η Calathea lutea (Maranta charuto), το Philodendronundulatum (Φιλόδενδρο-ονδουλάτουμ), η Chamaedorea erumpens (Φοίνικας-μπαμπού) και η Maranta burle-marxii.

Η αρχιτεκτονική, ελαφρώς υπερυψωμένη από το έδαφος, «μαλακώνει» με φυτεύσεις Philodendron bipinnatifidum(Γκουαϊμπέ), που καλύπτουν τις πέτρινες τοιχοποιίες και δημιουργούν την εντύπωση ότι η κατοικία αναδύεται φυσικά από το τοπίο. Η βλάστηση λειτουργεί επίσης ως φυσικό φίλτρο ανάμεσα στη βεράντα και τον χλοοτάπητα, ενώ οι μεγάλες πέτρες διατηρούν τον αυθεντικό χαρακτήρα του τόπου.

Χωρική οργάνωση

Η εναλλαγή υψών, όγκων και υφών εξασφαλίζει ομαλή μετάβαση από τη θαμνώδη βλάστηση μέχρι το δασικό θόλο. Η καμπυλόμορφη πισίνα, που ακολουθεί τις φυσικές γραμμές του εδάφους, λειτουργεί ως οπτικός συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο κτίσμα και το περιβάλλον. Από το ξέφωτο, λιθόστρωτα μονοπάτια καθοδηγούν τους κατοίκους μέσα από μια εναλλασσόμενη ακολουθία εμπειριών -από ανοιχτούς, ηλιόλουστους χώρους έως δροσερά περάσματα βυθισμένα στο φύλλωμα.

Δίπλα στην πισίνα, ένα μεγάλο αυτοφυές δέντρο σκιάζει έναν άνετο υπαίθριο χώρο καθιστικού, ενώ στο ανώτερο επίπεδο ο διάδρομος που συνδέει τα υπνοδωμάτια ανοίγεται προς το πίσω τμήμα του οικοπέδου, αποκαλύπτοντας την τοπογραφία και τη βιοποικιλότητα. Από τα μπαλκόνια, στραμμένα προς τη θάλασσα, ο κήπος εκτείνεται χαμηλότερα σαν φυσική συνέχεια του δάσους.