Διατήρηση υλικότητας
Κοντά στην εμβληματική Πλατεία Πόρ-ντο-Σολ, στη γειτονιά Άλτο ντε Πινιέιρος του Σάο Πάολο, ένα ζευγάρι με δύο κόρες και έναν σκύλο απέκτησε μια όμορφη κατοικία με θολωτές στέγες. Το σπίτι είχε σχεδιαστεί από τον Βραζιλιάνο μοντέρνο αρχιτέκτονα Ennes Silveira Melo και ολοκληρώθηκε τη δεκαετία του 1970. Η ανακαίνιση ακολούθησε μια προσέγγιση που σεβάστηκε τη γεωμετρία και την υλικότητα του υφιστάμενου κτιρίου, διατηρώντας τον αυθεντικό χαρακτήρα του ενώ ενσωμάτωσε νέες λειτουργικές και αισθητικές παρεμβάσεις.
Στρατηγική ανακαίνισης
Πέρα από τις χαρακτηριστικές στέγες, το σπίτι περιλάμβανε εμφανή δομικά στοιχεία από σκυρόδεμα, τα οποία χρειάζονταν αναβάθμιση για να ανταποκριθούν στις ανάγκες της νέας οικογένειας. Η αρχική διαρρύθμιση σε split-level περιόριζε την επικοινωνία μεταξύ των χώρων, καθιστώντας απαραίτητη μια αναδιάρθρωση του εσωτερικού.
Η βασική παρέμβαση ήταν η μεταφορά της κουζίνας -αρχικά μικρής και απομονωμένης στο ενδιάμεσο επίπεδο- στο ισόγειο, προκειμένου να ενσωματωθεί στους κοινωνικούς χώρους του σπιτιού: το καθιστικό με την τηλεόραση, το μπάρμπεκιου και τον κήπο.
Λειτουργική οργάνωση
Το ενδιάμεσο επίπεδο, που αποτελεί και το σημείο εισόδου στην κατοικία, φιλοξενεί ένα ευρύχωρο σαλόνι με δύο διακριτές ζώνες: η πρώτη είναι αφιερωμένη στη μουσική εξάσκηση, ενώ η δεύτερη, πιο ζεστή και οικεία, διαθέτει τζάκι και λειτουργεί ως βιβλιοθήκη για τη συλλογή βιβλίων των κατοίκων.
Στον επάνω όροφο βρίσκεται το γραφείο, προστατευμένο οπτικά από το φύλλωμα των ντόπιων δέντρων. Κατά μήκος της πλαϊνής όψης, μια ανακαινισμένη ξύλινη κονσόλα προσφέρει κομψότητα και πρακτικότητα. Παρά τις διαφορετικές στάθμες και τις μεγάλες επιφάνειες, οι χώροι σχεδιάστηκαν με στόχο τη θαλπωρή και τη συνοχή, επιτρέποντας οπτική σύνδεση ανάμεσα στις κοινωνικές ζώνες. Επιπλέον, δημιουργήθηκε ένα γραμμικό μπαλκόνι που συνδέει τα υπνοδωμάτια και προσφέρει σκίαση στο σαλόνι του ισογείου.
Υλικά και φωτισμός
Η διακόσμηση βασίζεται σε χαλιά και προσεκτικά επιλεγμένα έπιπλα, που συνδυάζουν καινούργια κομμάτια με υπάρχοντα αντικείμενα από τη συλλογή των ιδιοκτητών. Οι ταπετσαρίες κινούνται σε γήινες αποχρώσεις, με καναπέδες και πολυθρόνες από ύφασμα και δέρμα σε αποχρώσεις του καραμέλ.
Τα αρχικά υλικά, όπως τα ξύλινα δάπεδα και τα σκυρόδετα κιγκλιδώματα, αποκαταστάθηκαν με προσοχή, όπως και τα παράθυρα και οι πόρτες. Το φυσικό φως εισέρχεται άπλετα από τη γυάλινη πρόσοψη και αντανακλάται στις λευκές επιφάνειες και τις καμπύλες στέγες, ενισχύοντας τη φωτεινότητα των εσωτερικών χώρων.
Στο επίπεδο των υπνοδωματίων, η αρχική διάταξη -μία σουίτα, δύο υπνοδωμάτια και ένα μπάνιο- μετατράπηκε σε τρεις σουίτες. Στα νέα μπάνια προστέθηκαν φεγγίτες, αξιοποιώντας τη δομική λογική της αρχικής αρχιτεκτονικής. Παράλληλα, φωτιστικά έμμεσου φωτισμού, όπως γραμμικά LED και απλίκες, αναδεικνύουν τη θολωτή οροφή με διακριτική λάμψη.