Εντατική προσέγγιση κατοίκησης

Ένα υφιστάµενο κτίριο από τη δεκαετία του 1970 – µια πρώην ιδιωτική κλινική – στα όρια του κέντρου της Πάτρας, ανακατασκευάζεται σε πρωτότυπο αστικό συγκρότηµα, προσφέροντας 50 φοιτητικά διαµερίσµατα και ποικίλους κοινόχρηστους χώρους. Η µελέτη ανακατασκευής, όσον αφορά στη σχέση κτιρίου – πόλης, προσπάθησε να αντιµετωπίσει τρία βασικά θέµατα: – τη διεύρυνση του στενού “φαραγγιού” της οδού της πρόσοψη µε την αποξήλωση των εξωστών,- τη συνδιαλλαγή της νέας όψης µε το γειτονικό νεοκλασικό µέσω της επιπεδότητας και κλίµακας των δώδεκα ανοιγµάτων στους τρεις πρώτους ορόφους και, – την ενεργοποίηση του ακάλυπτου µε την πρόβλεψη κοινόχρηστου προγράµµατος στη στάθµη του ισογείου και την αποξήλωση των συνεχόµενων εξωστών, προκειµένου να δηµιουργηθούν εξώστες ή γαλλικά παράθυρα, που αναφέρονται σε κάθε διαµέρισµα ξεχωριστά. Στη διευρυµένη πλέον οδό Καραϊσκάκη, τα 12 µεγάλα παράθυρα, µε τα εκφρασµένα µαύρα πλαίσια αλουµινίου, καδράρουν και αντανακλούν απόψεις της παλιάς πόλης, ενώ τα ηλεκτροκίνητα σκιάδια καθ’ όλη τη διάρκεια της ηµέρας µεταβάλλουν την όψη, προβάλλοντας πτυχές της καθηµερινότητας των ενοίκων. Στον ακάλυπτο, οι εξώστες – θεωρεία και ο κοινόχρηστος χώρος για τους ενοίκους καταδεικνύουν τις δυνατότητες ενεργοποίησης των υπολειµµατικών χώρων της ελληνικής πόλης. Οι ιδιαιτερότητες του προγράµµατος απαίτησαν την αποξήλωση όλων των εσωτερικών πετασµάτων και στα οκτώ επίπεδα του κτιρίου, προκειµένου να επιτευχθεί µια “εκλογίκευση” της χωρικής οργάνωσης. Τα µεγέθη των διαµερισµάτων κυµαίνονται από 20 m² έως 48 m² µε το µεγαλύτερο ποσοστό στα 35 m². Ένα στοιχείο, που διαφοροποιούσε το υφιστάµενο κτίριο ήταν το εσωτερικό αίθριό του. Ο κατακόρυφος αυτός χώρος γίνεται ο κοινωνικός πυρήνας του κτιρίου, διαµέσου του οποίου πραγµατοποιείται η πρόσβαση στα διαµερίσµατα, ενώ παράλληλα διασφαλίζει τα βιοκλιµατικά οφέλη ενός διαµπερώς αεριζόµενου χώρου, φυσικό φωτισµό και µοναδικές θέες στους άνω ορόφους.