Μεταβιομηχανική μετεγγραφή

Ο σχεδιασμός και η κατασκευή μιας νέας πολυκατοικίας, σε μια ιδιαίτερα φορτισμένη και ραγδαία αναπτυσσόμενη οικιστικά, γειτονιά της Αθήνας, όπως το Γκάζι, δίνει την ευκαιρία να απαντηθούν σύνθετα αρχιτεκτονικά ερωτήματα. Μια επανάληψη της παραδοσιακής τυπολογίας της αθηναϊκής πολυκατοικίας, σε ένα τόσο ιδιότυπο αστικό περιβάλλον δεν θα είχε νόημα. Έτσι, ο σχεδιασμός προχώρησε μέσα από επεξεργασμένες “μετεγγραφές” του βιομηχανικού χαρακτήρα της περιοχής, στην οποία αναπτύσσεται. Ο μεταλλικός της σκελετός “δανείζεται” μορφολογικά χαρακτηριστικά από το γειτονικό συγκρότημα της Τεχνόπολης. Ένας μεταλλικός κάνναβος κι ένα ισχυρό κάθετο στοιχείο διαμορφώνουν την πρόσοψη, ωστόσο το πιο ενδιαφέρον μέρος της αρχιτεκτονικής “πλοκής” μεταφέρεται στο εσωτερικό, εκεί που οι κατόψεις δύο διαφορετικών, ουσιαστικά, κτιρίων “διαπλέκονται” μεταξύ τους, προσφέροντας μια μοναδική αίσθηση χώρων. Το αρχιτεκτονικό εύρημα των “διαπλεκόμενων κατόψεων” διαμορφώνει μια σειρά από πολυεπίπεδους θύλακες/κυψέλες, που ορίζουν την περιοχή των διαμερισμάτων, χωρίς να τη διασπούν. Αντίθετα, συνεισφέρει σε σύγχρονους, ευέλικτους, ανοιχτούς χώρους γεμάτους φυσικό φως που εισέρχεται από παντού εμπλουτίζει την πρόσληψη του χώρου, δημιουργεί εκ του μηδενός μια συναρπαστική εικονογραφία μέσα στο διαμέρισμα, ενώ οι μεγάλοι εξώστες συνηγορούν σε μια ενιαία αίσθηση του “μέσα” με το “έξω”. Εξωτερικά, ο κτιριακός όγκος υποχωρεί πολύ πίσω από την οικοδομική γραμμή, σε μια προσπάθεια να διαμορφωθεί ένας ενδιάμεσος, “δημόσιος” χώρος, ανάμεσα στην πόλη και στα διαμερίσματα. Στην πολυκατοικία αναπτύσσονται τρεις διαφορετικές κατηγορίες διαμερισμάτων 80, 135 και 144 m². Οι εσωτερικές διαμορφώσεις και η επιλογή των υλικών ακολουθούν μια μετα-βιομηχανική λογική. Εμφανές μπετόν στις οροφές, βιομηχανικό δάπεδο, υψηλής ποιότητας ηχομόνωση και θερμομόνωση, μεγάλοι εξώστες και μπαλκόνια που προσφέρουν ανεμπόδιστη θέα προς τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και την πόλη.