Κατοικία στη Θεσσαλονίκη

Παράθυρο στην πόλη

Το έργο αποτελείται από έναν χώρο κατοίκησης με συνεχείς οπτικές μεταβάσεις μεταξύ των δύο (μη) ορίων, στη μεθόριο της φύσης και του πολιτισμού.

Φιλοσοφία σχεδιασμού

“ἐν ἀρχῇ ἦν… η θέα…” κατά παράφραση της γνωστής ησιόδειας γραφής. Μία θέα μοναδική, προνομιακή αυτή του αστικού περιβάλλοντος της Θεσσαλονίκης, του Θερμαϊκού κόλπου. Στο αντίποδα, ένα σύνολο κωνοφόρων, ανθοφόροι ενδημικοί θάμνοι και φυσικά πετρώματα συνθέτουν ένα πολυχρωματικό -τεχνητό- φυσικό περιβάλλον. In medias res – στο ενδιάμεσο, η δημιουργία ενός χώρου κατοίκησης, λιτότητας, που αναδεικνύει την οπτική εμπειρία των δύο αυτών (μη) ορίων.

Χωρική οργάνωση

Ένα κεντρικό κιβωτιόσχημο έπιπλο ορίζει τις χρήσεις (είσοδος, διημέρευση, κουζίνα, βοηθητικό δωμάτιο) χωρίς αυστηρά όρια, καθοδηγώντας την κίνηση και δημιουργώντας στοχευμένα παράθυρα θέασης. Ένας nonfinito μεταλλικός κάναβος συνθέτει έναν ‘τοίχο μνήμης’ στο χώρο διημέρευσης, όπου εκτίθενται οι ταξιδιωτικές μνήμες ενώ παράλληλα, ένα γραφείο με διττή χρήση (χώρος εργασίας και κάθισμα) εντείνει την εμπειρία της ανάγνωσης και της θέασης του ηλιοβασιλέματος στον Όλυμπο.

Παλέτα υλικών

Χρησιμοποιούνται αντιπαραβολές απουσίας και υλικής παρουσίας, καθώς και μεταλλικός κάναβος, που δημιουργούν ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Κατοπτρικές επιφάνειες προσφέρουν εναλλασσόμενες οπτικές εμπειρίες, ‘εξαφανίζοντας’ τα είδωλα των χρηστών κατά την αποχώρησή τους. Τέλος, ο σχεδιασμός πλαισιώνει την εμπειρία του φυσικού και αστικού τοπίου, ενσωματώνοντας τη μοναδική θέα ως βασικό στοιχείο κατοίκησης.