Η μικρή αυτή εξοχική κατοικία επαναπροσδιορίζει την έννοια του παραθερισμού σε ένα νησί όπου η παρουσία της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης κυριαρχεί στο σύγχρονο φαντασιακό ως τόπος παραγωγής και μόχθου. Η έλλειψη εξωτερικών σημείων αναφοράς αλλά και η απροσδιοριστία του γύρω οικισμού, του ορίου του δρόμου και του οικοπέδου στρέφουν την κατοικία προς τα μέσα. Η εσωστρέφεια αγκυρώνει το σπίτι γύρω από την ελιά και το πηγάδι, δημιουργώντας αυλές που αξιοποιούν το μικροκλίμα και οριοθετούν την ύπαιθρο από μέσα. Σε αντίθεση με τις γειτονικές κατοικίες του οικισμού που έχουν προκύψει μέσα από μία «προσθετική» διαδικασία αυτοσχέδιων επεκτάσεων, εδώ ακολουθείται μια αντίστροφη λογική «αφαίρεσης» από έναν αρχικό όγκο.

Εξωτερικά οι συμπαγείς τοίχοι δίνουν την εντύπωση μιας μονολιθικής κατασκευής, που όμως μέσα της κρύβει μια μεγάλη κεντρική αυλή. Μία στενή πύλη οδηγεί από το δρόμο στο εσωτερικό της, και μία δεύτερη, τοποθετημένη αντιδιαμετρικά, οδηγεί στον πίσω κήπο με τη μικρή πισίνα. Μέσα στην αυλή τέσσερα ζεύγη συρόμενων υαλοστασίων μοιράζουν το χώρο στα τέσσερα: δύο κλειστά και δύο υπαίθρια δωμάτια στεγάζουν τους κύριους χώρους διημέρευσης και αφήνουν μία μικρότερη αυλή εισόδου και μία μεγαλύτερη με την υπάρχουσα ελιά. Καθώς τα υαλοστάσια μετακινούνται η εξωτερική σταθερότητα του μονολιθικού κτίσματος ανατρέπεται και η ισορροπία μεταξύ κλειστού και υπαίθριου αλλάζει.

Το έργο Σαλαμίς είναι ανάμεσα στις υποψηφιότητες για το Βραβείο Ευρωπαϊκής Αρχιτεκτονικής Mies van der Rohe 2022.