Μονοκατοικία στη Λευκωσία

Γλυπτικό αποτύπωμα

Η κατοικία επιχειρεί να αποτυπώσει χωρικά τη συνάντηση μνήμης και λήθης, έχοντας γεννηθεί μέσα από τα βιώματα του τόπου, εκεί όπου το παιχνίδι των παιδικών χρόνων μετουσιώθηκε σε υλική πρόθεση. Μια αρχιτεκτονική χειρονομία ριζωμένη στο φως, στον αέρα, στο άυλο και στη σιωπή της μεσογειακής ενδοχώρας.

 

Φιλοσοφία σχεδιασμού

Το έργο βρίσκεται στην Κάτω Δευτερά, στα προάστια της Λευκωσίας, σε περιοχή με ήπιο ξηροθερμικό μικροκλίμα και μορφολογία χαμηλών κοιλάδων και πεδιάδων. Η γεωργική χρήση του τοπίου επιβιώνει και συνομιλεί με τη νέα δόμηση. Η κατοικία δεν εισβάλλει, αλλά ενσωματώνεται, ενώ ο τόπος παραμένει πρωταγωνιστής.

Η συνθετική διαδικασία ξεκινά από την κάτοψη, η οποία οργανώνει τη λογική της κατοίκησης μέσα από έναν αυστηρό, τυπολογικά συμπαγή πυρήνα. Δύο καθαροί ισόγειοι όγκοι -τοποθετημένοι παράλληλα- ορίζουν ένα ενδιάμεσο αίθριο, το οποίο λειτουργεί ως χωρικός και βιωματικός πυρήνας.

 

 

Λειτουργική οργάνωση

Οι όγκοι φιλοξενούν τις βασικές λειτουργίες της κατοικίας, ενώ δύο “μαντρότοιχοι” συμπληρώνουν το εσωστρεφές περίβλημα, διαμορφώνοντας συνθήκες προστασίας και απομόνωσης. Η κάτοψη απορρίπτει τους περιττούς χώρους κίνησης και καθοδηγεί τη ροή μέσα από συντεταγμένες, ευδιάκριτες λειτουργίες. Η κατοίκηση εστιάζει στο αίθριο: έναν χώρο ηλιακό, κοινωνικό, συλλογικό αλλά και ψυχικό.

Η κατοικία αναπτύσσεται από μέσα προς τα έξω, με την αδόμητη περιμετρική ζώνη να λειτουργεί ως φυσικό περίβλημα. Η φύτευση προγραμματίζεται να συνομιλήσει με το χτισμένο, προσφέροντας οργανική ένταξη στο τοπίο και αμβλύνοντας την παρουσία της κατασκευής στο πέρασμα του χρόνου. Ο προσανατολισμός υπακούει σε βιοκλιματικά κριτήρια: οι χώροι διημέρευσης βλέπουν νότια, προς το αίθριο∙ οι βοηθητικοί οργανώνονται βόρεια, με θέα προς την πεδιάδα και τον Πενταδάκτυλο. Ο πρώτος όγκος, στραμμένος προς τον δρόμο, συγκροτεί την πρόσοψη και φιλτράρει την επαφή με το δημόσιο. Στεγάζει αποθήκες, ατελιέ, βοηθητικούς χώρους της κολυμβητικής δεξαμενής και ένα μαγειρείο εξωτερικού χώρου.

 

 

Υλικότητα & γεωμετρία

Η κατοικία δεν αναζητεί την εντύπωση, ενώ απορρίπτει την υλική υπερβολή, τις επιφανειακές υφές και τις φλύαρες γεωμετρίες. Το αρχιτεκτονικό της ιδίωμα βασίζεται στη λιτότητα, στην καθαρότητα του χώρου και στην πρωτοκαθεδρία του φωτός. Η έδρασή της σε ένα λιτό βάθρο από εμφανές σκυρόδεμα τη μετατρέπει σε μια γλυπτική επινόηση, ένα ήπιο αποτύπωμα μέσα στο τοπίο. Ένα κτίσμα που ακούει και θυμάται.