House CF | Ibiúna, Βραζιλία

Ομαλή ένταξη

Το έργο γεννήθηκε από μια ουσιαστική επιθυμία: μια νεαρή οικογένεια με δύο παιδιά αναζητούσε ένα εξοχικό καταφύγιο που να προσφέρει θαλπωρή, συντροφικότητα και λειτουργικότητα. Η αφετηρία ήταν ένα υφιστάμενο σπίτι, του οποίου η δομή δεν μπορούσε να καλύψει το εκτεταμένο πρόγραμμα απαιτήσεων: πέντε σουίτες, αίθουσα παιχνιδιών, γυμναστήριο, σάουνα, κελάρι κρασιών, γκουρμέ κουζίνα, μεταξύ άλλων. Η πρόκληση ήταν να αναβαθμιστεί η αρχική αρχιτεκτονική μέσα από μια ευαίσθητη, συνεκτική και σύγχρονη επέκταση.

Φιλοσοφία σχεδιασμού

Η παρέμβαση ήταν εκτεταμένη, τόσο δομικά όσο και εννοιολογικά, με βασικό στόχο την επανασύνδεση του σπιτιού με τη φύση. Τμήμα της αρχικής στέγης διατηρήθηκε, αποτίοντας φόρο τιμής στην υπάρχουσα αρχιτεκτονική γλώσσα, ενώ οι νέοι χώροι αναπτύχθηκαν μέσω όγκων από επικολλητή ξυλεία – υλικό-κλειδί της νέας σύνθεσης. Η επιλογή αυτή προσέφερε δομική ελαφρότητα και πλαστικότητα, ενισχύοντας την οπτική και λειτουργική συνέχεια μεταξύ χώρων όπως η master σουίτα, το γυμναστήριο και η σάουνα, που συνδέονται μέσω μιας πέργκολας.

Λειτουργική Διάταξη

Η εσωτερική διαρρύθμιση ανασχεδιάστηκε πλήρως ώστε να φιλοξενήσει πέντε σουίτες. Ο στενός διάδρομος της ιδιωτικής ζώνης φωτίστηκε φυσικά μέσω φεγγιτών τύπου shed, μεταμορφώνοντάς τον σε ένα φωτεινό και ευχάριστο πέρασμα. Η παλιά κουζίνα επαναπροσδιορίστηκε γύρω από μια κεντρική νησίδα και ανοίχτηκε προς το καθιστικό, δημιουργώντας έναν υβριδικό χώρο που εξυπηρετεί τόσο καθημερινή οικιακή χρήση όσο και πιο απαιτητικές, επαγγελματικού τύπου μαγειρικές δραστηριότητες. Αυτή η ευελιξία ενισχύεται και από τα συστήματα διαχωρισμού, τα οποία επιτρέπουν εναλλαγές μεταξύ ανοιχτών και πιο ιδιωτικών διαρρυθμίσεων.

Η παλιά σοφίτα πάνω από το σαλόνι, που δεν ήταν σε κλίμακα με τον χώρο, απομακρύνθηκε για να δημιουργηθεί ένας νέος όγκος από επικολλητή ξυλεία, που στεγάζει μια παιχνιδιάρικη και ευέλικτη παιδική σουίτα. Το τζάκι απέκτησε πλέον κεντρικό ρόλο σε έναν ρευστό χώρο καθιστικού, με ένα ενιαίο, ειδικά σχεδιασμένο έπιπλο από σκυρόδεμα και ξυλουργικές λεπτομέρειες. Το στοιχείο αυτό οργανώνει λειτουργικά διαφορετικές ζώνες – τραπεζαρία, χαλάρωση, παιχνίδι, αποθήκευση κρασιών – και προσαρμόζεται φυσικά σε κάθε χρήση.

Σχεδιασμός τοπίου & υλικά

Ένα από τα βασικά στοιχεία του έργου ήταν η επέκταση της βεράντας. Δημιουργήθηκε μια νέα μεταλλική κατασκευή με μαύρες δοκούς, που έρχεται σε αντίθεση με τα ξύλινα και αλουμινένια κουφώματα, προσδίδοντας οπτική ελαφρότητα και αίσθηση διαφάνειας. Το δάπεδο από τραχιά γρανιτένια πέτρα διατρέχει εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους, ενισχύοντας τη συνέχεια μεταξύ τους. Ο σχεδιασμός του τοπίου λειτουργεί συμπληρωματικά με την αρχιτεκτονική, ενσωματώνοντας φυσικά στοιχεία και δημιουργώντας οπτικές παύσεις, ενισχύοντας τη σύνδεση του σπιτιού με το περιβάλλον.

Οι επιλογές υλικών αναδεικνύουν τον διάλογο ανάμεσα στη ρουστίκ αισθητική και τον σύγχρονο σχεδιασμό: πράσινα υδραυλικά πλακάκια στα μπάνια, εξαγωνικά μαύρα πλακάκια στην κουζίνα, και ανακυκλωμένο ξύλο που προσθέτει ζεστασιά σε υπνοδωμάτια και διαδρόμους. Στα μπάνια, οι πάγκοι από ξαναχρησιμοποιημένη ξυλεία ενισχύουν τη βιώσιμη φιλοσοφία του έργου. Ένα σημαντικό τεχνικό επίτευγμα ήταν η χρήση shed-style φεγγιτών πάνω από τους διαδρόμους, που προσέδωσαν φυσικό φως και ποιότητα σε χώρους συνήθως σκοτεινούς και παραμελημένους. Σε όλο το σπίτι, η ειδικά σχεδιασμένη επιπλοποιία -αποτέλεσμα συνεργασίας του αρχιτεκτονικού γραφείου με τοπικό τεχνίτη- λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος, προσφέροντας ενιαία αφήγηση και αρμονία στον χώρο.