Louria | Εξοχική Κατοικία στην Πάρο

Σχεδιαστικά δίπολα

Το κτίριο, που ακουμπά στην πλαγιά του λόφου και προσαρμόζεται στις τοπογραφικές καμπύλες, ακολουθώντας τη μορφολογία του εδάφους, βρίσκεται στη θέση Λουριά, στο νότιο τμήμα της Πάρου. Το οικόπεδο έχει νοτιοδυτικό προσανατολισμό στη μεγάλη πλευρά, με θέα προς τη θάλασσα, τον κόλπο της Αλυκής και την Αντίπαρο.

Φιλοσοφία σχεδιασμού

Η είσοδος βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του οικοπέδου και το υψηλότερο σημείο λειτουργεί σαν πύλη στην κατοικία. Όλα κρύβονται πίσω από έναν άσπρο τοίχο με ελάχιστα ανοίγματα, ο οποίος υποδέχεται τον επισκέπτη αποκρύβοντας την εσωτερική διάταξη, καθώς και τις μπροστινές αυλές. Η σύνθεση λειτουργεί με σχεδιαστικά και λειτουργικά δίπολα: Κρυμμένοι χώροι και εκτεθειμένοι στο μάτι του επισκέπτη, προστατευμένες αυλές με καθιστικά και αυλές ανοιχτές στη θέα, εσωτερική κλειστή διαδρομή και πορεία ανάμεσα στα κατώφλια, κλειστή είσοδος και ανοιχτή πορεία, κατοίκηση στο τοπίο και αιώρηση των όγκων στη δύση. Μεγάλοι εγκάρσιοι τοίχοι διεισδύουν στην πλαγιά έχοντας ως γενέτειρα την κατοικία. Οι τοίχοι αυτοί διαμορφώνουν τις πίσω αυλές και δίνουν συνέχεια στο εσωτερικό του σπιτιού προς το τοπίο.

Λειτουργική οργάνωση

Ανάμεσα στους τοίχους δημιουργούνται θεματικές ενότητες, άλλοτε η είσοδος, άλλοτε ο κήπος, άλλοτε το στοιχείο του νερού και άλλοτε η προστατευμένη αυλή. Οι χώροι αυτοί διαρρέουν από το εσωτερικό και διαμορφώνονται από τους τοίχους που δεσπόζουν στην πρόταση. Οι τοίχοι είναι εμφανείς μόνο από το πίσω τμήμα του οικοπέδου, ως εκ τούτου το σενάριο κατοίκησης αποκαλύπτεται με την είσοδο στην κατοικία. Μια εγκάρσια πορεία τους διαπερνά, συνδέοντας τις θεματικές ενότητες.

H πορεία εξελίσσεται παράλληλα με τη διαδρομή στο εσωτερικό του σπιτιού, διαμορφώνοντας οπτικές προς τις θέες και τους χώρους διημέρευσης. Οι όγκοι της κατοικίας αναπτύσσονται προς την πλαγιά και προς τη θέα, ενώ προβάλλουν πάνω σε έναν χαμηλό πέτρινο τοίχο διαμορφώνοντας μια όψη στη δύση. Από τη μία βρίσκονται σφιχτά γαντζωμένοι στο έδαφος και από την άλλη μοιάζουν να αιωρούνται προς τη θέα και το φυσικό ανάγλυφο. Το ίδιο μοτίβο ακολουθούν και οι ενδιάμεσες και οι μπροστινές αυλές-μπαλκόνια που στοχεύουν τη θάλασσα. Οι τοίχοι άλλοτε γίνονται κτίριο και άλλοτε δημιουργούν αυλές προσαρμοσμένες στο έδαφος και στο περιβάλλον. Ο μεγάλος όγκος ενός ενιαίου κτίσματος διασπάται σε μικρότερους, άμεσα προσαρμοσμένους στο έδαφος.

Ένταξη στο τοπίο

Η “πέμπτη όψη“, από ψηλά, γίνεται κυρίαρχη ακουμπώντας στην πλαγιά του λόφου. Η αρχιτεκτονική ακροβατεί στο επικλινές έδαφος. Το τοπίο και το ανάγλυφο διαμορφώνουν το πεδίο πάνω στο οποίο η σχεδιαστική γλώσσα μετουσιώνεται σε χωρικές ενότητες και καταστάσεις στην προσπάθεια να ορισθεί το πλαίσιο της παραθεριστικής κατοίκησης. Το έντονο κυκλαδικό φως σκηνοθετεί περίτεχνα όλα τα πιθανά σενάρια και μεταμορφώνει, στη διάρκεια της μέρας, τη σύνθεση. Η αρχιτεκτονική αγκαλιάζει την ανθρώπινη δραστηριότητα, δημιουργώντας μια οικειότητα με τον χώρο και τον τόπο.