Δύο Κατοικίες στην Κηφισιά

Διάλογος σε μικροκλίμακα

Το έργο αφορά ένα συγκρότημα δύο κατοικιών στην Κηφισιά, στα βόρεια προάστια της Αθήνας. Το οικόπεδο περιβάλλεται από σύγχρονες πολυκατοικίες, οι οποίες συνυπάρχουν με χαμηλότερης κλίμακας μονοκατοικίες και δημόσιους χώρους πρασίνου.

Φιλοσοφία σχεδιασμού

Κύριος στόχος της μελέτης υπήρξε η εξασφάλιση της αυτονομίας και της ιδιωτικότητας κάθε κατοικίας, μέσα από τη διαμόρφωση μιας κατασκευής που βρίσκεται σε διάλογο με τη μικροκλίμακα της γειτονιάς. Η βασική συνθετική χειρονομία επικεντρώνεται στη διαμόρφωση ενός ενιαίου και συνεκτικού όγκου, εναρμονισμένου με την κλίμακα του περιβάλλοντος αστικού ιστού. Παράλληλα, μέσω επιλεκτικών αφαιρέσεων από την αρχική κτιριακή μάζα, διαμορφώνονται υπαίθριοι χώροι εκτόνωσης, οι οποίοι συμβάλλουν στη χωρική ποιότητα των κατοικιών. Η αξιοποίηση τμήματος του ισογείου ως αυλή, σε συνδυασμό με την απόληξη του όγκου σε επικλινή στέγη – τυπολογικά στοιχεία χαρακτηριστικά της γειτονιάς – διαμόρφωσαν το τελικό συνθετικό αποτέλεσμα.

Εξωτερική όψη από το έργο “Δύο Κατοικίες στην Κηφισιά” της αρχιτέκτονος Ναυσικάς Οικονόμου – ek magazine

Δύο Κατοικίες στην Κηφισιά, αρχιτεκτονική μελέτη: Ναυσικά Οικονόμου — Φωτογραφία: Βάσια Κατραμαδάκη

Χωρική οργάνωση

Η πρώτη κατοικία τοποθετήθηκε στο ισόγειο, ενώ η δεύτερη καταλαμβάνει τους δύο ανώτερους ορόφους, υποχωρώντας από το περίγραμμα της βάσης, με στόχο την ενίσχυση της χωρικής ποικιλομορφίας. Και οι δύο κατοικίες ενσωματώνουν στεγασμένους υπαίθριους χώρους με διαφοροποιημένα χαρακτηριστικά, οπτικές διασυνδέσεις και δυναμικές εναλλαγές φωτός και σκιάς, ενώ σχεδιαστικές αρχές τόσο του κτιρίου όσο και του περιβάλλοντος χώρου λήφθηκαν υπόψη για τη βελτίωση του μικροκλίματος.

Κάτοψη του έργου “Δύο Κατοικίες στην Κηφισιά” — Αρχιτεκτονική μελέτη: Ναυσικά Οικονόμου

Ένταξη στο αστικό τοπίο

Η μελέτη λαμβάνει υπόψη τον προσανατολισμό του οικοπέδου και τις ανάγκες ιδιωτικότητας, ορίζοντας στρατηγικά τις δημόσιες και ιδιωτικές ζώνες εντός κάθε κατοικίας. Τα ανοίγματα τοποθετούνται με τρόπο ώστε να ευνοείται ο διαμπερής αερισμός, η μέγιστη αξιοποίηση του φυσικού φωτός και η οπτική σύνδεση με τον περιβάλλοντα χώρο πρασίνου.