Το γωνιακό οικόπεδο εµβαδού 1.400 m2 βρίσκεται στο προάστιο Hietzing στα όρια του ∆άσους της Βιέννης, σε ένα δρόµο µε αυτόνοµες κατοικίες σε µεγάλους κήπους.
Στόχος της µελέτης ήταν η στέγαση, η εξυπηρέτηση και η διαπραγµάτευση των διαφορετικών και συνεχώς µεταβαλλόµενων αναγκών µιας εκτεταµένης οικογένειας. Από τη µία οι περίπλοκες απαιτήσεις του κτιριακού προγράµµατος για δύο ανεξάρτητες µονάδες κατοίκησης, ένα studio καλλιτέχνη και έναν ξενώνα και από την άλλη οι περιορισµοί της πολεοδοµικής νοµοθεσίας, όσον αφορά στην ογκοπλασία και την κάλυψη, προσδιόρισαν τον όγκο και το περίγραµµα του κτιρίου.
Το κτίριο είναι µια αστική έπαυλη µε “αυστηρή”, τριώροφη παρουσία προς τη δηµόσια οδό, ενώ η πίσω διώροφη όψη του, προεκτεινόµενη προς τον κήπο, είναι πιο “διαπραγµατεύσιµη”. Η τοπογραφία του οικοπέδου επαναδιατυπώθηκε µέσα από µια πλειάδα επιπέδων, που οργανώνουν και εξυπηρετούν τις απαιτήσεις των ενοίκων για υπαίθρια διαβίωση. Σε σχέση µε την υλικότητα του κτιρίου, οι παραπάνω ιδιαιτερότητες µεταφράσθηκαν σε µια διαβαθµισµένη, σκυρόδετη µαύρη “βάση” κάτω και ένα διώροφο όγκο επάνω, περιβεβληµένο µε σταθερά και κινητά στοιχεία από λευκό, διαφώτιστο ύφασµα Teflon. Η επιδερµίδα του κτιρίου αποτελεί αναφορά στην υλική ποιότητα και υφή της χαµένης παράδοσης των λινών υφασµάτων της Βοηµίας και επιτρέπει στην έντονη παρουσία των βελανιδιών του διπλανού οικοπέδου να εισέλθουν στο εσωτερικό, σαν ένα παιχνίδι σκιών πάνω στους µεγάλους καµβάδες.
Η είσοδος στο κτίριο πραγµατοποιείται µέσω µιας κόγχης. Η εσοχή οδηγεί σε ένα άνετο κλιµακοστάσιο µε ένα µεγάλο φεγγίτη, που γίνεται η πινακοθήκη της έπαυλης και η καρδιά της κάθε οριζόντιας ιδιοκτησίας, γύρω από την οποία οργανώνονται όλα τα δωµάτια. Οι δύο επάλληλοι, χώροι καθηµερινής διαβίωσης – διαφορετικών διαστάσεων και ακουστικών ποιοτήτων – έχουν πρόσβαση προς τον κήπο και σχεδιάσθηκαν µε τη δυνατότητα να εξυπηρετήσουν µουσικές εκδηλώσεις και να φιλοξενήσουν κοινωνικές συγκεντρώσεις διαφόρων µεγεθών. Το “διαµέρισµα του κήπου” έχει επίπεδη πρόσβαση προς µια περίκλειστη αυλή µε µια βελανιδιά, µια δεξαµενή αντανάκλασης και µια υπαίθρια εστία. Το “άνω διαµέρισµα” εκµεταλλεύεται τις θέες προς το ∆άσος της Βιέννης, πέρα από τον άνω κήπο και τον οπωρώνα, στον οποίο έχει ιδιωτική πρόσβαση.
Η περιβαλλοντική και ενεργειακή στρατηγική αναπτύχθηκε εξαρχής µε ιδιαίτερη προσοχή και παράλληλα µε το σχεδιασµό, γι’ αυτό και το κτίριο πληροί τα υψηλότερα δεδοµένα κτιριακής και ενεργειακής απόδοσης (Niedrigenergiehaus), παρά τα µεγάλα υαλοστάσια και τη διαφώτιστη επικάλυψη.