Το έργο εμπνέεται από μια εικόνα που είναι συνδεδεμένη με την πόλη Fuzhou: τον ναό Jinshan. Ο ναός είναι σπάνιο παράδειγμα κτιρίου που βρίσκεται στη μέση ενός ποταμού, στην Κίνα. Ο John Thomson ήταν από τους πρώτους φωτογράφους που ταξίδεψαν στη χώρα και έδωσε στο κοινό της Δύσης την ευκαιρία να ρίξει κάποιες πρώτες ματιές στην Άπω Ανατολή. Στο φωτογραφικό του άλμπουμ, Foochow and the River Min, που ήταν καταγραφή της περιήγησής του κατά μήκος του ποταμού Min, ο φακός του Thompson αιχμαλώτισε το πανάρχαιο κτίριο στην αυθεντική μορφή του, καθώς εδραζόταν ήρεμα πάνω σε έναν βράχο στη μέση του νερού, το 1871. Αυτή η εικόνα παρέμεινε άρρηκτα συνδεδεμένη με την πόλη της Fuzhou.

Το αναψυκτήριο Relic Shelter σχεδιάστηκε ως αστικός εξοπλισμός που ανακαλεί τις ιστορικές ρίζες της Fuzhou, ενσωματώνοντας ένα ξεχωριστό στοιχείο της τοπικής κληρονομιάς σε μια εποχή όπου η ραγδαία ανάπτυξη έχει ξεριζώσει τον τοπικό πολιτισμό και την τοπική ταυτότητα. Το brief του πελάτη περιείχε μία μοναδική πρόκληση: τη δημιουργία ενός περιβλήματος για ένα Κινεζικό έργο τέχνης – την ξύλινη κατασκευή της κατοικίας ενός υψηλόβαθμου αξιωματούχου της περιόδου Qing, μαζί με ολόκληρη την ανάγλυφη διακόσμησή του και την περίτεχνη συνδεσμολογία των ξύλων. Το μνημείο μεταφέρθηκε από το Anhui στη Fuzhou, ως κεντρικό στοιχείο ενός νέου αναψυκτηρίου που σερβίρει τσάι.

Το αναψυκτήριο, το οποίο μοιάζει με σπίτι που εδράζεται πάνω σε έναν βράχο, ανασηκώνεται πάνω σε μια βάση από πατημένο χώμα, ενώ η χάλκινη οροφή του ακολουθεί τις γραμμές της οροφής του μνημείου που περιέχει. Το βασικό υλικό του, χτυπημένο μπετόν, είναι σύγχρονος φόρος τιμής στα παραδοσιακά χωμάτινα κτίρια της περιοχής, ενώ προσδίδει μια ανεπιτήδευτη μνημειακότητα. Οι επισκέπτες, προσεγγίζοντας το κτίριο, έρχονται αντιμέτωποι με δύο εικόνες: την όρθια κορυφογραμμή του κτιρίου και την αντανάκλασή της στην περιμετρική επιφάνεια νερού.

Με την είσοδο στη μεγάλη αίθουσα υποδοχής, όπου βρίσκεται η παλιά κατοικία, στοιχεία που είναι φωτεινά και σκούρα, ελαφριά και βαριά, αδρά και επεξεργασμένα, σκηνοθετούν ένα παιχνίδι αντιθέσεων. Φωτιστικές οπές στην οροφή φέρνουν φυσικό φως σε όλο το βάθος του κτιρίου, αναδεικνύοντας το ανεκτίμητο μνημείο. Ο σκελετός του νέου κτιρίου αρχίζει να γίνεται αντιληπτός μόνο από το πατάρι. Η αιωρούμενη μεταλλική οροφή έχει απόσταση 50cm από τη στιβαρή βάση καθώς ανασηκώνεται πάνω σε δοκάρια που έχουν επενδυθεί με χαλκό, με αποτέλεσμα έναν λεπτό περιμετρικό φεγγίτη σε ολόκληρη την περίμετρο. Το πατάρι αγκαλιάζει το μνημείο, επιτρέποντας στους επισκέπτες να δουν τις περίτεχνες ξυλουργικές λεπτομέρειές του στο επίπεδο των ματιών τους.

Το υπόγειο φιλοξενεί μια δευτερεύουσα αίθουσα υποδοχής που περιλαμβάνει μια ροτόντα, μια βυθισμένη αυλή και δωμάτια τεϊογνωσίας. Στην κορυφή της ροτόντας, μία γυάλινη κουπόλα βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια του νερού, φιλτράροντας το φως και δημιουργώντας ένα μαγευτικό παιχνίδι αντανακλάσεων.