Ρυθμικό μοτίβο
Το έργο αφορά στη μετατροπή ενός παλιού ελαιοτριβείου, χτισμένου στα μέσα του 19ου αιώνα, σε ένα αρχαίο χωριό του νησιού της Λευκάδας, το οποίο εγκαταλείφθηκε και ερειπώθηκε τη δεκαετία του 1950. Το εσωτερικό του μύλου ήταν ένας σκοτεινός χώρος, φωτιζόμενος κυρίως μέσα από μικρά παράθυρα αερισμού, με την αρχική ξύλινη στέγη να καταλαμβάνει σχεδόν το μισό ύψος του δωματίου.
Φιλοσοφία Σχεδιασμού
Στόχος του έργου είναι η μεταμόρφωση του υπάρχοντος χώρου σε έναν ευέλικτο, πολυλειτουργικό χώρο, γεμάτο φυσικό φως. Η παρέμβαση ξεκινά με την ενίσχυση των υπαρχόντων τοίχων και την αντικατάσταση της παλιάς, φθαρμένης στέγης με μια νέα, στην οποία ενσωματώνονται μεγάλα ανοίγματα.
Λειτουργική Οργάνωση
Η στρατηγική σχεδιασμού για το νέο εσωτερικό επικεντρώνεται στην εισαγωγή μόνο των απολύτως αναγκαίων στοιχείων που ορίζουν τον χώρο με τρόπο ιδιαίτερα προσαρμοστικό. Μία στρατηγικά τοποθετημένη μεσοτοιχία μισού ύψους στο κέντρο χωρίζει τον χώρο, διαχωρίζοντας την πλήρους ύψους μπροστινή ζώνη από το πίσω πατάρι. Κάτω από το πατάρι βρίσκονται ένα υπνοδωμάτιο, ένα μπάνιο και ένας αποθηκευτικός χώρος, ενώ το επάνω επίπεδο προσφέρει μια ανοιχτή, ευέλικτη περιοχή για ποικίλες δραστηριότητες. Όλοι οι χώροι συνδέονται αρμονικά μέσω μίας κυκλικής κίνησης 360 μοιρών και ταυτόχρονα επικοινωνούν με το γειτονικό σπίτι.
Το καθοριστικό αυτό στοιχείο, που διαμορφώνει και αρθρώνει το νέο εσωτερικό, κατασκευάζεται από κατακόρυφα ξύλινα δομικά στοιχεία, στα οποία ενσωματώνονται οι πόρτες που οδηγούν στους πίσω χώρους κάτω από το πατάρι. Όταν είναι κλειστές, οι πόρτες γίνονται σχεδόν αόρατες, ενσωματώνονται και συνεχίζουν αρμονικά τον ρυθμικό χαρακτήρα της κατασκευής.
Παλέτα Υλικών
Οι αποχρώσεις της τερακότας σε συνδυασμό με το ροζ γεμίζουν τον χώρο με ζεστασιά, η οποία μεταβάλλεται συνεχώς ανάλογα με το φυσικό φως κάθε εποχής. Το χαμηλό στοιχείο της κουζίνας, επενδεδυμένο σε σκούρο μπλε, προσανατολίζεται προς τη θέα της θάλασσας, η οποία πλαισιώνεται από ένα νέο, μεγάλο άνοιγμα.