Ανακαίνιση Γραφειακού Χώρου στην Αθήνα

Ευέλικτες διαβαθμίσεις

Το έργο αφορά στην ανακαίνιση γραφείων στη Λεωφόρο Συγγρού, με στόχο τη μεταμόρφωσή τους σε ένα ζωντανό, ελκυστικό και ευέλικτο περιβάλλον εργασίας. Ο σχεδιασμός επιχειρεί να συνδιαλλαγεί και να συμπληρώσει την ανοιχτή αίσθηση του αρχικά τυπικού επαναλαμβανόμενου χώρου εργασίας, εισάγοντας ποικιλία διαχωριστικών, γραφειακών υποδομών, χρωμάτων και υλικών.

Σχεδιαστική πρόκληση

Για δεκαετίες, η ανοιχτή διάταξη υπήρξε η βασική αρχή για την οργάνωση των γραφειακών χώρων, με τη διαφάνεια και τη διαμπερότητα να θεωρούνταν χαρακτηριστικά που συνέβαλαν σε ένα ευχάριστο εργασιακό περιβάλλον. Η πρώτη αμφισβήτηση αυτής της λογικής οργάνωσης εμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και τη δεκαετία του ‘00, όταν τα μονότονα γραφεία άρχισαν να συμβαδίζουν ολοένα και λιγότερο με τις νέες απαιτήσεις για πιο «ζωντανά» περιβάλλοντα. Σε συνδυασμό με την αυξανόμενη ψηφιοποίηση των διαδικασιών και την αποξένωση των εργαζομένων, η αναπτυσσόμενη βιομηχανία της τεχνολογίας υποκίνησε αυτή την αλλαγή στην εργασιακή κουλτούρα, χρησιμοποιώντας μεθόδους προγραμματικής απόσπασης της προσοχής και χωρικής αποδιοργάνωσης.

Φιλοσοφία σχεδιασμού

Οι πολύχρωμοι χώροι εργασίας με τραπέζια πινγκ πονγκ και άτυπα καθίσματα σύντομα έγιναν σύμβολα ενός θεωρητικά πιο εμπνευσμένου εργασιακού περιβάλλοντος και σχετίστηκαν με έναν νέο τρόπο εργασίας που επί της ουσίας δεν έκανε καμία διάκριση μεταξύ εργασίας και διαμονής στο γραφείο. Με την πανδημία λόγω covid, η πλειοψηφία των εργαζομένων φάνηκε να προτιμά το σπίτι, γεγονός που οδήγησε τις εταιρείες να επανεξετάσουν το περιβάλλον εργασίας τους για να προσελκύσουν τους υπαλλήλους, τουλάχιστον εν μέρει, σε συλλογικά πιο παραγωγικούς χώρους γραφείων. Ζητούμενο πλέον είναι τα νέα περιβάλλοντα εργασίας να σχεδιάζονται πιο ελκυστικά, ευέλικτα και προσαρμόσιμα σε διαφορετικά σενάρια εργασίας.

Υλική προσέγγιση

Σε αυτό το πλαίσιο, η πρόταση για την ανακαίνιση δημιουργεί διαβαθμίσεις ανεπίσημων και επίσημων χώρων εργασίας με διαφορετικά χρώματα στους τοίχους και ποικίλες διατάξεις υποδομών, εισάγοντας γυάλινα χωρίσματα και πιο ευέλικτα ημιδιάφανα διαχωριστικά. Φυτά εσωτερικού χώρου και διαφορετικοί τύποι επίπλων προστίθενται γενναιόδωρα σε όλες τις γωνιές για να εξουδετερώσουν κάθε αίσθηση μονοτονίας. Τα επιμέρους ατομικά γραφεία διακόπτονται απαλά από πιο συλλογικές ζώνες για φαγητό, παιχνίδι ή συνάντηση. Αυτές οι άτυπες ζώνες χωρίζονται με ηλεκτροκίνητες κουρτίνες που δημιουργούν ημιδιάφανα όρια.

Όπως συμβαίνει στη μόδα, το εσωτερικό γίνεται μια προσωρινή σύνθεση χρωμάτων, υλικών και διατάξεων που προορίζεται να αντικατασταθεί μόλις οι ιδεολογικές και χωρικές συνθήκες το απαιτήσουν. Και η ανοιχτή κάτοψη εξασφαλίζει το ιδανικό πεδίο στο οποίο μπορούν να προβληθούν οι μελλοντικές επιθυμίες και οι εκάστοτε ανάγκες του εργασιακού χώρου.