Κατοικία στην Πάρο

Μυστικό τοπίο

Στην Αλυκή, στη νότια ακτή της Πάρου, διαδοχικοί χτισμένοι όγκοι ενσωματώνονται στο ανάγλυφο του εδάφους και εξαφανίζονται χωρίς να είναι ορατοί από ψηλά, δημιουργώντας ένα πέτρινο συγκρότημα κατοικιών μέσα σε ένα τοπίο άγριας ομορφιάς το οποίο διατηρήθηκε αναλλοίωτο.

Φιλοσοφία σχεδιασμού

Κάτω από την οδό πρόσβασης, η ήπια πλαγιά διαμορφώνεται σε τρία επίπεδα από ξερολιθιά, κατάλοιπα ενός μακρινού, αγροτικού παρελθόντος. Η βλάστηση είναι πυκνή και χαμηλή, χαρακτηριστική της Πάρου. Η μοναδική αυτή τοπογραφία έγινε οδηγός σε ολόκληρη τη σύνθεση, με το κτίριο να κατασκευάζεται υπόσκαφο και τις στέγες να ενσωματώνονται στην πλαγιά. Προσεκτικά εκτελεσμένες σχισμές σηματοδοτούν τις εισόδους, τις βεράντες και τις σκιερές αυλές, προστατευμένες από τον άνεμο.

Λειτουργική διάταξη

Οι δύο κατοικίες στο ψηλότερο επίπεδο μοιράζονται μια κοινή αυλή με ανοιχτή κουζίνα, ένα σημείο αφιερωμένο στην κοινωνικότητα και την ελευθερία των διακοπών. Η κυρίως κατοικία, χαμηλότερα, απλώνεται ανάμεσα σε δύο αυλές στο ανατολικό και το δυτικό άκρο της, οι οποίες προσφέρουν σκιά και ηρεμία όλες τις ώρες της ημέρας. Η μία είναι εσωστρεφής και μυστική, ενώ η άλλη ανοίγεται προς το ηλιοβασίλεμα. Οι όψεις προς τη θάλασσα είναι διάτρητες με στενά κατακόρυφα ανοίγματα, χαρακτηριστικά της Πάρου.

Στο πίσω μέρος, μεγάλα παράθυρα συνδέουν τους εσωτερικούς χώρους με τις βεράντες και τις αυλές. Οι εξωτερικοί τοίχοι αντιστήριξης προεκτείνονται στο εσωτερικό των κτιρίων, δένοντάς τα με το έδαφος και συμβάλλοντας στην ελεύθερη ροή των κινήσεων. Ο υπόσκαφος χαρακτήρας και οι σκιερές αυλές ταιριάζουν απόλυτα με το ζεστό κλίμα του νησιού και τους ισχυρούς ανέμους που επικρατούν εκεί. Tα κουφώματα μπορούν να εξαφανίζονται τελείως μέσα στους τοίχους και οι κάτοικοι να απολαμβάνουν την αίσθηση της ζωής στο ύπαιθρο.

Παλέτα υλικών

Στην άκρη της πλαγιάς, η πισίνα, δίπλα σε μια σκιασμένη βεράντα, δείχνει προς τον κολπίσκο που βρίσκεται λίγο χαμηλότερα, με τη θάλασσα να παραμένει μοναδικός πρωταγωνιστής του σκηνικού. Η εντύπωση των όψεων είναι ίδια με των αναλημματικών τοίχων που ξεχωρίζουν τα επίπεδα του φυτεμένου εδάφους. Χρησιμοποιείται αποκλειστικά τοπική πέτρα, ώστε ο χρωματισμός και η αίσθηση του υλικού να χάνονται μέσα στο φυσικό περιβάλλον και η αρχιτεκτονική να μην ανταγωνίζεται το τοπίο.

Η παλέτα των υπόλοιπων υλικών είναι λιτή και χαρακτηρίζεται από κομψότητα. Η παραδοσιακή πέτρα αποκτά μια σύγχρονη ερμηνεία παραμένοντας αναλλοίωτη, ενώ το φυσικό ξύλο, οι λείες επιφάνειες από μπετόν και το λευκό μάρμαρο λειτουργούν αντιστικτικά προς την αδρότητά της. Η αρχιτεκτονική απελευθερώνεται από κάθε είδους διακόσμηση, με τις όψεις και τους τοίχους να μην έχουν κανένα επίχρισμα. Οι αρμοί με την τεχνική της ξερολιθιάς παραμένουν ανοιχτοί και αφήνουν κοιλότητες όπου φυτρώνουν αγριόχορτα, συμβάλλοντας στην ολοκληρωτική ένταξη του κτιρίου μέσα στο άγριο νησιωτικό τοπίο.