Αρχιτεκτονικό γραφείο στη Θεσσαλονίκη

Σε μια γειτονιά της πόλης που χαρακτηρίζεται από ψηλά δέντρα κατά μήκος των πεζοδρομίων, ένας εγκαταλελειμμένος ημιυπόγειος χώρος σε μια τυπική πολυκατοικία της δεκαετίας του ’70 μετατράπηκε στο αρχιτεκτονικό στούντιο.

Σύνδεση με το αστικό περιβάλλον

Κύριος στόχος του σχεδιασμού ήταν η σύνδεση και η αλληλεπίδραση με το αστικό περιβάλλον. Το στούντιο αποτελεί μια έκφραση εξωστρέφειας με ρέοντες εσωτερικούς χώρους εργασίας που οδηγούν το μάτι στο υπαίθριο πράσινο. Ο σχεδιασμός της αυλής δημιουργεί μια ομαλή μετάβαση από τον δημόσιο χώρο στο επίπεδο της εισόδου μέσω ράμπας, ενώ προσφέρει στους εργαζόμενους έναν ζωτικό χώρο χαλάρωσης καθιστώντας τον εξωτερικό χώρο θεμελιώδες μέρος του.

Σχεδιασμός φωτισμού

Η πλήρης αξιοποίηση των ανοιγμάτων της πρόσοψης μεγιστοποιεί τον φυσικό φωτισμό. Ταυτόχρονα, οι διαθλάσεις του φωτός από τα συρόμενα πολυκαρβονικά φύλλα στο εσωτερικό, διαφοροποιώντας την ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια της ημέρας ανάλογα με την οπτική γωνία.

Λειτουργική κάτοψη

Η ανοιχτή κάτοψη του εσωτερικού, με φωτεινούς χώρους, ενισχύει την ανθρώπινη αλληλεπίδραση, τη συνεργασία και τη συνεχή ανταλλαγή ιδεών. Η κεντρική στήλη, κατασκευασμένη από σκυρόδεμα στην αρχική της ακατέργαστη μορφή, λειτουργεί ως σημείο αναφοράς με τις κύριες λειτουργίες διατεταγμένες γύρω της και ταυτόχρονα συνδέει το παρελθόν με το παρόν. Ένα ξύλινο κουτί στο πίσω μέρος περικλείει όλες τις συμπληρωματικές χρήσεις.

Αρχιτεκτονική αφήγηση

Το φως συμβάλλει ως εννοιολογικό στοιχείο, πέρα από την ατμόσφαιρα και τις αξίες της ευημερίας. Η φωτιζόμενη διαδρομή ενοποιεί όλους τους χώρους του στούντιο και σηματοδοτεί τις τρεις κύριες φάσεις της διαδικασίας σχεδιασμού. Η έμπνευση που οπτικοποιείται από την αλληγορική τοποθέτηση μίας ντουζιέρας στην αρχή του μονοπατιού, περνά μέσα από τη συνεργασία και τελικά καθώς η ιδέα ωριμάζει γεμίζει έναν λευκό καμβά σε κάθε νέο έργο.