Ανακαίνιση Κατοικίας στο Καστελόριζο

Δημιουργική επανάχρηση

To έργο αφορά στην ανακατασκευή ερειπωμένης παραδοσιακής κατοικίας στον οικισμό του Καστελορίζου, ο οποίος έχει υποστεί σημαντικές καταστροφές κυρίως από βομβαρδισμούς κατά τον Β’ Π.Π. Από την κατοικία διατηρήθηκαν μόνο τα υπολείμματα της τοιχοποιίας στη στάθμη των θεμελίων.

Αποκατάσταση κτίσματος

Με αφετηρία το αποτύπωμα της αρχικής κάτοψης και παλιές φωτογραφίες πριν την καταστροφή του οικισμού, το κτίριο αποκαταστάθηκε στον αρχικό του όγκο, με ταυτόχρονη επαναφορά των τυπολογικών χαρακτηριστικών της όψης, όπως ο σχεδιασμός των ανοιγμάτων, του φορέα της στέγης και των εξωστών. Η εσωτερική διαμόρφωση, λόγω της μη ύπαρξης επαρκών στοιχείων, εξυπηρετεί τις ανάγκες της νέας χρήσης της ως σύγχρονης παραθεριστικής κατοικίας, που αναπτύσσεται σε τρεις στάθμες συνολικού εμβαδού 100m2, σε οικόπεδο επιφάνειας 105m2.

Διαμόρφωση κάτοψης

Στο ισόγειο τοποθετείται η κουζίνα, σε άμεση επαφή με την αυλή, όπου υπάρχει υπαίθριο καθιστικό, αποθηκευτικός χώρος και wc. Στο μεσοπάτωμα και στον πρώτο όροφο βρίσκονται δύο υπνοδωμάτια με ιδιωτικά λουτρά που διαθέτουν πανοραμική θέα στον οικισμό. Η προσπάθεια ολιστικού σχεδιασμού, τόσο του σταθερού όσο και του κινητού εξοπλισμού, αποτυπώνεται σε έναν ουδέτερο λευκό καμβά, που προέκυψε μέσα από τη σύνθεση στοιχείων από ανακυκλωμένα υλικά, με σαφείς αναφορές σε παραδοσιακά πρότυπα επίπλωσης.

Αρχές επανάχρησης

Οι επισκέπτες ζουν μια “πρωτόγονη“ εμπειρία, που θίγει το ζήτημα της υπερπαραγωγής και της ανάγκης για επανάχρηση, σε μια εποχή όπου όλα αναπτύσσονται με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Πρόκειται ουσιαστικά για την πρώτη εννοιολογική και πειραματική δουλειά εσωτερικού σχεδιασμού του εικαστικού-designer Savvas Laz.

Χρησιμοποιώντας τη μέθοδο των “Trashformers“, μιας δημιουργικής πολυεπίπεδης διαδικασίας που χαρακτηρίζεται από μοναδικότητα και χειρωνακτική πρακτική και περιλαμβάνει τα στάδια της συλλογής, της σύνθεσης, της γλυπτικής και του φινιρίσματος. Ξεκινώντας από μια επιλογή κομματιών συσκευασίας από διογκωμένο πολυστυρένιο, τα οποία συλλέγονται από τους κάδους απορριμμάτων στους δρόμους της Αθήνας, δημιουργείται για κάθε έργο ένα κολάζ από διαφορετικά κομμάτια που επενδύεται με fiberglass και ρητίνη. Πέρα από αυτές τις συνθέσεις, κατασκευάστηκαν αρχιτεκτονικά στοιχεία από τούβλο, σκυρόδεμα ή μέταλλο, διατηρώντας τη γλώσσα των “Trashformers“ και ισορροπώντας έτσι αρμονικά με την παράδοση μέσα από την επανάχρηση και ανακύκλωση νέων υλικών και παλιών μοτίβων.