Τοποθετημένo σε οικόπεδο με στενή όψη, το κτίριο φιλοξενεί μια γκαλερί στο ισόγειο με μία ιδιωτική κατοικία να καταλαμβάνει τον πρώτο και δεύτερο όροφό του. Η γκαλερί έπρεπε να έχει γυάλινη πρόσοψη, εξασφαλίζοντας ορατότητα από το δρόμο, με ανοιχτή κάτοψη που να διασφαλίζει ευελιξία, επιτρέποντας μελλοντικές αλλαγές στη χρήση. Επιπρόσθετα ζητήθηκε ξεχωριστή είσοδος για την κατοικία, και σχεδιασμός χωρίς τοιχία στο ισόγειο.
Η αρχιτεκτονική επίλυση δημιούργησε μια δομή-πλαίσιο (όπως οι μαγνητικές κορνίζες Rahmen) στην πρόσοψη του κτιρίου, εξαλείφοντας την ανάγκη τοιχίων.
Με την εισαγωγή ανοιχτών χαλύβδινων ζευκτών κατά μήκος ελασματοποιημένων ξύλινων δοκών, δημιουργήθηκαν σύνθετες δοκοί αυξημένου ύψους, οι οποίες περιόρισαν τη διατομή των υποστυλωμάτων, επιτρέποντας διαμπερείς οπτικές γωνίες και δίνοντας τελικά μια μεγαλύτερη αίσθηση διαφάνειας στο χώρο.
Με βάση τις απαιτήσεις αντοχής και την προοριζόμενη χρήση του κάθε χώρου, οι αρχιτέκτονες μετέβαλλαν τη μορφή των ζευκτών αλλάζοντας και το ύψος της οροφής.
Καθώς τα χαλύβδινα ζευκτά φέρουν μόνο οριζόντια φορτία, δεν κρίθηκε απαραίτητη η εγκιβώτισή τους. Με τον τρόπο αυτό, τα ζευκτά αποτελούν μέρος του σχεδιασμού με τα διάφορα ύφη τους να λειτουργούν ως κουπαστές, σκίαστρα, πλάτες για πάγκους-καθίσματα και σιδεριές για υπέρθυρους φεγγίτες.
Τα πλαίσια είναι ορατά από διάφορα σημεία του κτιρίου, καθορίζοντας τον εσωτερικό χώρο και την εξωτερική εμφάνιση.
To έργο διακρίθηκε με δύο σημαντικά βραβεία: από την Ένωση αρχιτεκτόνων και πολιτικών μηχανικών της Ιαπωνίας (Japan Federation of Architects & Building Engineers Association) και από την Ένωση Αρχιτεκτονικών γραφείων του Τόκυο (Tokyo Association of Architectural Firms Prize.
Hugo Kohno Architect Associates