Σχεδιασμός βιοκλιματικής κατοικίας στην Αθήνα

Συμπαγής όγκος

Τοποθεσία και κεντρική ιδέα

Η κατοικία 92m² για εξαμελή οικογένεια βρίσκεται στην περιαστική ζώνη της Αθήνας, στις πρόποδες του Υμηττού. Τα χαρακτηριστικά της τοποθεσίας, η βιοκλιματική προσέγγιση αλλά και οι λειτουργικές ανάγκες οδήγησαν στη δημιουργία ενός συμπαγούς όγκου, κατάλληλα σμιλευμένου εξωτερικά και εσωτερικά.

Διαρρύθμιση των χώρων

Η σύνθεση των λειτουργιών αναπτύσσεται εντός του μονολοθικού όγκου και οργανώνεται σε συνέπεια με τη διάρθρωση της στατικής δομής. Ο κεντρικός χώρος διημέρευσης οργανώνεται σε σχέση με ένα σχήμα «Τ» από δύο φέρουσες δοκούς που κατανέμουν τις λειτουργίες του καθιστικού, της τραπεζαρίας, της κουζίνας, του κλιμακοστασίου και των υπνοδωματίων σε διαφορετικές πλευρές του. Παράλληλα, ο διαχωρισμός των επιπέδων και των κοινόχρηστων χώρων από τους ιδιωτικούς γίνεται αισθητός από τη διαφορετική υλικότητα των εμφανών δοκαριών του «Τ».

Ο φέρων οργανισμός ως συνθετικό στοιχείο

Η αίσθηση της μονολιθικότητας ενισχύεται με την ενιαία πτύχωση της στέγης που ενοποιεί όλο τον χώρο εσωτερικά, ενώ εξωτερικά συνδιαλέγεται με την ενιαία κορυφογραμμή του Υμηττού. Ο συμπαγής όγκος αναιρείται σημειακά με την αποκάλυψη του δομικού συστήματος, τόσο στην είσοδο με τη δοκό που προβάλλει και τους εξώστες του ορόφου, όσο και με την ύπαρξη γωνιακού παραθύρου.

Χώρος διημέρευσης διπλού ύψους

Ο περιορισμένος χώρος της κάτοψης αξιοποιήθηκε με γνώμονα την καλύτερη εξυπηρέτηση των αναγκών της κατοικίας. Προς αυτή την κατεύθυνση δημιουργείται ένας ενιαίος χώρος διημέρευσης σε δύο επίπεδα, ο οποίος περιλαμβάνει καθιστικό με πατάρι, τραπεζαρία και κουζίνα και επικοινωνεί οπτικά και λειτουργικά με το ύπαιθρο. Η δυνατότητα αυτή επεκτείνει τις δραστηριότητες του ισογείου στον ακάλυπτο και φυτεμένο χώρο του οικοπέδου και δημιουργεί ευχάριστες συνθήκες καθημερινής διαβίωσης. Ταυτόχρονα, οι ιδιωτικοί χώροι ξεκούρασης διαχωρίζονται από τους κοινόχρηστους στο ίδιο επίπεδο και στον όροφο μέσω του πετάσματος-κλιμακοστάσιου.

Αρχές βιοκλιματικού σχεδιασμού

Η αρχιτεκτονική μελέτη αξιοποιεί τα ιδιαίτερα δεδομένα του οικοπέδου και διαμορφώνει την παθητική – βιοκλιματική λειτουργία του κελύφους και τον διάλογό του με τον Υμηττό. Σε πρώτο επίπεδο η κατοικία χωροθετείται σύμφωνα με τον βέλτιστο προσανατολισμό και γίνεται χρήση κατάλληλων συστημάτων σκίασης, τα οποία περιλαμβάνουν κινητές τέντες, προστεγάσματα και πέργκολες. Ταυτόχρονα, γίνεται τοποθέτηση των ανοιγμάτων με τρόπο που να διευκολύνεται ο φυσικός αερισμός αλλά και να χρησιμοποιείται το φως για τα άμεσα οφέλη του.

Αρχιτεκτονική τοπίου για τη δημιουργία μικροκλίματος

Ο υπαίθριος χώρος φυτεύεται με φυλλοβόλα δέντρα που προσφέρουν σκίαση και ευχάριστο μικροκλίμα, ενώ οι πέργκολες και η περίφραξη του οικοπέδου παραλαμβάνουν αναρριχητικά φυτά. Επιπλέον, τοποθετείται μεγάλο πάχος θερμοπρόσοψης με ελαχιστοποίηση των θερμογεφυρών. Παράλληλα, η χαμηλή ενεργειακή κατανάλωση του κτιρίου επιτυγχάνεται με την τοποθέτηση συστημάτων τα οποία περιλαμβάνουν ενεργειακό τζάκι, σύστημα κλιματισμού με κεντρική αντλία θερμότητας και ηλιακούς συλλέκτες στη στέγη.