Στις αρχιτεκτονικές τεχνικές κατασκευής που έχουν σωθεί εδώ και αιώνες, συναντά κανείς κοινά χαρακτηριστικά σε όλο τον κόσμο, με τον ίδιο τρόπο που τα φυσικά τοπία σε όλο τον πλανήτη μοιράζονται κοινά στοιχεία, ανεξάρτητα από την τοποθεσία. Η αρχή της αρχιτεκτονικής παραγωγής ξεκινά με τη μη τροποποιημένη χρήση των στοιχείων της φύσης, που σταδιακά αντικαταστάθηκε με απλές δομές και μεθόδους κατασκευής. Υπό αυτή την έννοια, είναι δίκαιο να ειπωθεί ότι το φυσικό τοπίο και η αρχιτεκτονική έχουν διαμορφώσει από την αρχή ένα συνολικό περιβάλλον που στηρίζεται σε μια ισχυρή συνέχεια.
Σε αυτό το περίπτερο έγινε προσπάθεια να βρεθούν τρόποι κατασκευής για την δημιουργία ενός νέου τοπίου, χρησιμοποιώντας μεθόδους και υλικά που μπορούν να βρεθούν σε οποιαδήποτε περιοχή του κόσμου και συμπληρώνονται με νέες τεχνολογίες της σύγχρονης αρχιτεκτονικής.
Πλάκες από φυσική πέτρα κατακερματισμένες σε διάφορα σχήματα και μεγέθη συσσωρεύονται πάνω σε μια κομψή δικτυακή δομή, συναρμολογημένη από ορθοστάτες και οριζόντια μέλη από πολύ λεπτό χάλυβα. Η βροχή ρέει ομαλά από την αλληλεπικαλυπτόμενη συσσώρευση των λίθων, και με αυτό τον τρόπο η κατασκευή χρησιμεύει ως μια γιγάντια οροφή που μοιάζει με ένα βραχώδες αλπικό τοπίο. Τα πέτρινα θραύσματα, τοποθετημένα φαινομενικά τυχαία, εκπληρώνουν τη λειτουργία της αρχιτεκτονικής με μια αβάστακτη ευκολία.
Norbert Tukaj, Taran Wilkhu, John Offenbach, Iwan Baan