Εσωτερική διαβίωση
Στόχος του έργου είναι ο σχεδιασμός ενός νέου χώρου διαβίωσης μέσα σε ένα υφιστάμενο διαμέρισμα, το οποίο χρονολογείται από τις αρχές του 20ού αιώνα, λειτουργόντας ως ένα καταφύγιο και προσφέροντας μια ήρεμη απόδραση από την έντονη ζωή της πόλης.
Φιλοσοφία σχεδιασμού
Με αφετηρία τον προβληματισμό γύρω από την έννοια της κατοικίας, ο σχεδιασμός ανατρέπει τη συμβατική διάταξη, καταργώντας όλους τους χώρους κυκλοφορίας από την κάτοψη ενώ ταυτόχρονα, δημιουργείται ένας ενιαίος όγκος διαστάσεων 5x5m, ο οποίος ενσωματώνει όλες τις απαραίτητες λειτουργίες. Η απομάκρυνση των υφιστάμενων χωρισμάτων και η αποκατάσταση του παλαιού ξύλινου δαπέδου συνέβαλαν στην τοποθέτηση του “χρυσού κουτιού”, το οποίο περιλαμβάνει την κουζίνα, το υπνοδωμάτιο, το μπάνιο και την περιοχή χαλάρωσης. Το έργο αντλεί έμπνευση από τους Jean Prouvé, Le Corbusier και Charlotte Perriand, καθώς και από τις ιδέες τους για χώρους διαβίωσης μικρής κλίμακας.
Λειτουργική διάταξη & προσανατολισμός
Με σκοπό τη δημιουργία μιας ρευστής σχέσης μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου, ο νέος όγκος ευθυγραμμίζεται με τον Corso Giuseppe Mazzini, έναν από τους κύριους δρόμους της πόλης. Το μοναδικό παράθυρο που ανοίγει στην ανατολική πρόσοψη πλαισιώνει τη γειτονική αυλή Mattarello, προσδίδοντας στον χώρο μια αίσθηση σύνδεσης με το περιβάλλον. Η πρόσβαση σε αυτόν τον εσωτερικό κήπο επεκτείνεται και στο λουτρό μέσω ενός καμπύλου γυάλινου διαχωριστικού, το οποίο τοποθετείται στρατηγικά στη γωνία του απέναντι παραθύρου. Ειδικά σχεδιασμένα πλαίσια και στοιχεία αποκρύπτουν τους διάφορους αρμούς και συνδέσεις, ενισχύοντας την καθαρότητα του σχεδιασμού.
Παλέτα υλικών
Η υλικότητα του “κουτιού” δημιουργεί έναν διάλογο με τα υφιστάμενα διακοσμητικά στοιχεία της οροφής και την ακανόνιστη γεωμετρία των τοίχων. Μέσω μιας συγκεκριμένης μεθόδου χάραξης, μια σειρά από πάνελ διαμορφώνουν ένα ενιαίο, υλικό δέρμα που αποκρύπτει ή αποκαλύπτει τις διαφορετικές λειτουργίες του όγκου. Το πράσινο χρώμα κυριαρχεί ως το μοναδικό χρωματικό στοιχείο της σύνθεσης, εμπνευσμένο από τη χάλκινη στέγη της εκκλησίας που σχεδίασε ο Giovanni Michelucci στο Arzignano. Συγκεκριμένα, πράσινο μάρμαρο εφαρμόζεται στο μπάνιο και την κουζίνα, ενώ η χρήση λουστραρισμένου ξύλου και βελούδου σπάει την μονοτονία, εισάγοντας υφή και μια αίσθηση ζεστασιάς στη σύνθεση.