Βασική ιδέα της αρχιτεκτονικής σύνθεσης του έργου ήταν η ένταξή του στον κήπο του μουσείου, στην περιοχή Κουκουρίτσα, “Ευρωπούλοι” Κέρκυρας, καθώς και η άρτια συνομιλία του με το υπάρχον κτίριο του μουσείου.
Η πρόκληση του σχεδιασμού αφορούσε στη σχέση μεταξύ μιας ημιμόνιμης κατασκευής, με χαρακτηριστικά και στοιχεία ενός σύγχρονου café, και του πρόσφατα ανακαινισμένου ιστορικού κτιρίου, το οποίο αποτέλεσε την εξοχική οικία του Κυβερνήτη και λειτουργεί ως μουσείο με εκθέματα από την ζωή του.
Δημιουργήθηκε έτσι μια κινητή ελαφριά κατασκευή 7m2 με διακριτική παρουσία μέσα στον κήπο, καθώς σχεδόν “εξαφανίζεται” ανάμεσα στα δέντρα, με μία αίσθηση αρμονίας σε αντιστοιχία με τον χώρο στον οποίο βρίσκεται.
Ταυτόχρονα, οι αναλογίες της ήπιας σχεδιαστικά μορφής δηλώνουν μία διαφορετική και ιδιαίτερη κτιριακή παρουσία με σύγχρονη και μοντέρνα προσωπικότητα, δημιουργώντας ένα νέο σημείο συνάντησης και αλληλεπίδρασης.
Ως βασικό στοιχείο του σχεδιασμού επιλέχθηκε η καμπύλη, με βασικά υλικά κατασκευής το σκούρο πράσινο μέταλλο σε συνδυασμό με ξύλινα στοιχεία, τα οποία δένουν με την περιοχή. Το κιόσκι από ανοικτός χώρος μεταλλάσσεται σε κλειστό ή ημίκλειστο, μέσω ρολών που σύρονται πάνω σε οδηγούς στη βάση και την οροφή, ακολουθώντας την καμπυλότητα του σχήματος, και σταματούν σε επιλεγμένες θέσεις με μοχλούς που πακτώνονται στο ξύλινο πάτωμα. Η ειδικά διαμορφωμένη πλάτη του μένει πάντα σταθερή και χρησιμεύει στο να “αποθηκεύονται” τα ρολά πίσω της κατά τη διάρκεια της θερινής περιόδου.
Το έργο διακρίθηκε στην 9η Biennale νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων.