Ο κήπος Sanderumgaard δημιουργήθηκε στο νησί Fyn της Δανίας μεταξύ 1793 και 1828 από τον Johan Bülow, τον διασημότερο κηποτέχνη της εποχής του στη Δανία. Τα 15 του στρέμματα συνδέονται με ένα δίκτυο μονοπατιών που διασχίζουν διαφορετικές φυσικές διαμορφώσεις και επιπλέον από ένα δίκτυο καναλιών μήκους 2 χιλιομέτρων, που δίνει πρόσβαση στους επισκέπτες με μικρές βάρκες. Η γραφικότητα του κήπου γρήγορα έγινε πηγή έμπνευσης για τους σύγχρονους του Bülow, καλλιτέχνες, συγγραφείς και ποιητές της περιόδου του Ρομαντισμού (Clemens, Eckersberg, Molberch, Winther).

Για να δημιουργήσει μια αντίθεση προς τη φύση και για να υπογραμμίσει τον ρομαντικό χαρακτήρα του κήπου, ο Bülow διέσπειρε σε ολόκληρη την περιοχή 14 μικρά περίπτερα με τη μορφή καλύβας. Τα περίπτερα τοποθετήθηκαν ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση, σε απομονωμένες τοποθεσίες, ώστε να μπορούν να ανακαλυφθούν από τις «περιπλανώμενες ψυχές» που τολμούσαν να ξεφύγουν από την κύρια διαδρομή. Τα μικρά αυτά περίπτερα ήταν μνημεία σε σκέψεις ή σε έννοιες, συχνά χαραγμένες πάνω από την πόρτα τους («Døden vis, dødens tid uvis», «Ο θάνατος είναι γνωστός, η στιγμή του άγνωστη»). Η ιδέα τους ήταν να βιώνονται μοναχικά, που ήταν και ο προτιμότερος τρόπος ύπαρξης της Ρομαντικής ψυχής.

Όταν οι αρχιτέκτονες προσκλήθηκαν να σκεφτούν πώς θα μπορούσε να προστεθεί ένα νέο περίπτερο σε ένα τόσο στυλιστικά ολοκληρωμένο περιβάλλον, εξέτασαν δύο επιλογές: είτε να συνεχίσουν στον δρόμο που χάραξε Bülow, δημιουργώντας μια σύγχρονη εκδοχή των μοναχικών του προμαχώνων κουλτούρας, ή να κινηθούν στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση: ένα περίπτερο που να είναι ύμνος στη φύση, αυτή τη φορά όμως ως συλλογική και όχι ως μοναχική εμπειρία. Ένα τέτοιο περίπτερο θα έπρεπε να είναι αρκετά μεγάλο και να έχει την κατάλληλη μορφή ώστε να ενθαρρύνει τις ανταλλαγές μεταξύ των ανθρώπων, ταυτόχρονα όμως θα έπρεπε να αναδίδει μια σεμνότητα και μια αξιοπρέπεια που θα φέρνει τους ανθρώπους κοντά, καθώς θα γίνονται μάρτυρες ενός θεάματος πολύ μεγαλύτερης κλίμακας: της ίδιας της φύσης.

Η πρόταση εισάγει μία κυκλική στεγασμένη στοά που κλείνει μια μικρή αυλή στο κέντρο της. Η αυλή διαμορφώνεται ως υβρίδιο Βορειοευρωπαϊκού / Ιαπωνικού κήπου, με βρύα, ρουνικές στήλες και μία κερασιά: τα λουλούδια της, που ανθίζουν μόνο λίγες μέρες τον χρόνο, υπενθυμίζουν τον εφήμερο χαρακτήρα της ζωής –μια ιδέα που θα ήταν σίγουρα αγαπητή στους Ρομαντικούς. Η δίρριχτη στέγη είναι ασύμμετρη, επιτρέποντας τη φιλοξενία ενός δωματίου ποίησης στην περιοχή όπου η κάτοψη έχει μεγαλύτερο βάθος. Εκεί οι επισκέπτες μπορούν να ζεσταθούν στο τζάκι, να πιουν ένα τσάι ή ακόμα να διαβάσουν ποίηση της Ρομαντικής περιόδου. Στο υπόλοιπο μήκος της η στοά είναι ανοιχτή και λειτουργεί ως στέγαστρο για εφήμερες δραστηριότητες όπως συναυλίες και μαθήματα κηπουρικής, ή και για πιο επίσημα γεγονότα, όπως γαμήλιες δεξιώσεις.

Το περίπτερο τοποθετείται σε ένα νέο νησί και είναι προσβάσιμο με βάρκα ή με νέες γέφυρες που συνδέονται με το υφιστάμενο δίκτυο περιπάτων. Αυτή τη στιγμή το έργο έχει καλύψει πάνω από το 60% του προϋπολογισμού της κατασκευής του.