Η «διαδρομή των λατομείων», Chemin des Carrières, είναι μία κυματιστή δαντέλα στο τοπίο, μία πρόσκληση για ταξίδι ανακάλυψης της παλιάς σιδηροδρομικής γραμμής στην Αλσατία, στη Γαλλία. Άλλοτε κρυμμένα και άλλοτε σαν φαντάσματα από το παρελθόν, τα ίχνη του σιδηροδρόμου καθορίζουν ακόμα την ανάγνωση του τοπίου. Η επιθυμία να δημιουργηθεί μία διαδρομή που να εξυπηρετεί τα λατομεία όφειλε να λαμβάνει υπόψιν το κυματιστό ανάγλυφο του εδάφους των λόφων στα Βόσγια, ενώ το ίδιο το σχήμα του ίχνους θα έπρεπε να αφηγείται την ιστορία του τοπίου και των ανθρώπων. Το ταξίδι ανακάλυψης ξεχασμένων τοπίων ή της επανερμηνείας εκείνων που ήταν ήδη γνωστά, έχει ως αποδέκτες τόσο τους κατοίκους της περιοχής όσο και τους επισκέπτες. Με τον ίδιο τρόπο που η παλιά σιδηροτροχιά είχε διπλή λειτουργία (βιομηχανική και επιβατική), η πορεία έχει διπλή υπόσταση, όπου η λειτουργικότητα συμβαδίζει με το φαντασιακό του ταξιδιού. Κατά μήκος των 11 χιλιομέτρων της ξεδιπλώνεται μια ιστορία, όπου οι στάσεις-περίπτερα οριοθετούν πέντε κεφάλαια ανάμεσα σε ποικιλόμορφες διαδοχές τοπίων, ανοίγοντας διαφορετικούς κόσμους και αναδεικνύοντας εκπληκτικές τοποθεσίες. Ασυνήθιστα στοιχεία τονίζουν τη διαδρομή, ξυπνώντας τις αισθήσεις των επισκεπτών, ενώ το υγρό στοιχείο εντοπίζεται κατ’ επανάληψη.
Το περίπτερο Rosheim αφηγείται την ιστορία του παρελθόντος. Υλοποιημένο από τεμνόμενους κύκλους σε χάλυβα Corten, η διαμόρφωση έχει λαβυρινθώδη χαρακτήρα, παίζοντας με κοίλα και κυρτά εσωτερικά όπου οι επισκέπτες μπορούν να περιπλανηθούν ελεύθερα. Οι σιδηροτροχιές διατηρούνται επιτόπου, χτίζονται πάγκοι καθιστικού και δημιουργούνται ανοίγματα στο γλυπτό καδράροντας επιλεγμένες θέες του τοπίου, ώστε να διευκολύνεται η θέαση, η στάση και η περισυλλογή.
Το περίπτερο Boersch αφηγείται την ιστορία του νερού. Το ποτάμι, το οποίο ιστορικά επέτρεπε τη σύνδεση με τον υπόλοιπο κόσμο και μαρτυρά την καθαριότητα ενός τόπου, γίνεται δυναμικό στοιχείο στο τοπίο, εκβάλλοντας στη θάλασσα. Η κοίτη διαπλατύνεται και δημιουργείται ένα μεγάλο υπαίθριο αμφιθέατρο με πρόσβαση στο νερό.
Το περίπτερο Leonardsau αφηγείται την ιστορία του νερού. Μετά από ένα μακρύ, πράσινο τούνελ, δύο μεγάλες επιφάνειες Corten διευρύνουν την οπτική γωνία στο τέλος του δάσους δημιουργώντας μια πύλη και ανοίγοντας προοπτικές προς το όρος St-Odile, προκαλώντας το αίσθημα της ανακάλυψης. Το περίπτερο Ottrott αφηγείται την ιστορία του ταξιδιού. Ως πρώην σταθμός του τρένου, η στάση μαρτυρά την ιστορία του σιδηροδρόμου και τονίζει την παρουσία της κληρονομιάς (ζυγαριά, γέφυρα, γερανός, αντλία…). Μέσα σε κατοικημένο ιστό, η δεξαμενή, συμβολίζοντας το νερό, καθώς και περάσματα στρωμένα με τσιμέντο, συνδέουν τις κατοικίες με τα ιστορικά κατάλοιπα και το τοπίο.
Το περίπτερο Saint-Nabor αφηγείται την ιστορία της τύχης. Κλειστά εδώ και χρόνια, ενώ βρίσκονται σε διαδικασία ανακατάληψης από τη φύση, τα λατομεία συμβολίζουν την επικράτηση της βλάστησης σε μία παλιά βιομηχανική τοποθεσία. Σε μία από τις ψηλότερες πλατφόρμες που δημιούργησε η μηχανή, οι ταξιδιώτες ανακαλύπτουν το πιο εντυπωσιακό έργο διαμόρφωσης: Ένα μπαλκόνι από Corten που ανοίγει πανοραμική θέα προς την κοιλάδα του Rosheim και το οροπέδιο της Αλσατίας. Από αυτό το σημείο, που σχηματίζεται σαν τετράφυλλο τριφύλλι, οι επισκέπτες θα αισθάνονται τυχεροί που απολαμβάνουν τη θέα μιας τόσο όμορφης περιοχής.