O παλιός Στρατώνας Lourcine, που βρίσκεται στο 13ο Διαμέρισμα, στο Παρίσι, περιλαμβάνει υπαίθριο χώρο παρελάσεων και τα συνοδευτικά στρατιωτικά κτίρια, κατασκευής 1875. Το έργο αφορά στη μετεγκατάσταση υποδομών του Πανεπιστημίου Paris I – βιβλιοθήκη, αμφιθέατρο διαλέξεων, χώρους διδασκαλίας, γραφεία – στα παλιά κτίρια και σε υπόγεια επίπεδα κάτω από τον χώρο παρελάσεων.
Ο σχεδιασμός αξιοποιεί στο έπακρο την αρχιτεκτονική κληρονομιά της πόλης, μέσα από στοχευμένες επεμβάσεις που διατηρούν τα υπάρχοντα κελύφη και τον ιστορικό χαρακτήρα της τοποθεσίας. Οι αρχιτέκτονες Chartier Dalix προσαρμόζουν τα κτίρια στις νέες χρήσεις τους, χωρίς να διαγράφουν το παρελθόν τους. Ο χώρος παρελάσεων διατηρεί τον κεντρικό, ενοποιητικό και συμβολικό του ρόλο, ως φυτεμένο προαύλιο με κατηφορικά πρανή τα οποία πλαισιώνουν τη νέα πρόσβαση προς το φουαγέ και το αμφιθέατρο. Οι χώροι διαλέξεων και διδασκαλίας εντάσσονται στα υπάρχοντα κτίρια, αναδεικνύοντας τις χωρικές τους ποιότητες (εσωτερικά ύψη, ευγενή υλικά).
Οι ποιότητες της υπάρχουσας τοποθεσίας μεγιστοποιούνται μέσα από την ολοκληρωτική απελευθέρωση των χώρων: η όδευση των εγκατστάσεων (ακουστικά πάνελ και πυρασφάλεια) στην εσωτερική πλευρά των αψίδων, καθώς και η συνολική απουσία ψευδοροφών, ώστε οι τεχνικές εγκαταστάσεις να παραμένουν ορατές, βοηθά στη διατήρηση των εσωτερικών όγκων.
Ο «μπρουταλισμός» αυτός, που συνδέεται με την ορατότητα όλων των εγκαταστάσεων, έρχεται σε αντίθεση με τις εξαιρετικές λεπτομέρειες και την ειδικά σχεδιασμένη επίπλωση, καθώς και με την υψηλή ποιότητα των υλικών κατασκευής (χάλυβας, μασίφ δρυς, ξύλινα δάπεδα).
Για τον σχεδιασμό των εσωτερικών του αναγνωστηρίου της βιβλιοθήκης, οι πάγκοι τοποθετούνται κατά μήκος των όψεων για να επιτρέπουν την ανεμπόδιστη είσοδο του φυσικού φωτός και να αφήνουν ελεύθερη τη θέα από τα διαδοχικά ανοίγματα.
Μία μνημειακή περιστροφική σκάλα σηματοδοτεί την είσοδο της βιβλιοθήκης, τόσο στο επίπεδο του κήπου όσο και στο ισόγειο προς τον όροφο. Με το μέγεθός της, γίνεται προβεβλημένο αρχιτεκτονικό στοιχείο, αποκαλύπτοντας τον όγκο του κτιρίου και το ύψος της τομής.
Το ανατολικό άκρο του συνδετικού διαδρόμου της Lourcine οδηγεί σε μία τομή που ανοίγεται προς την παράπλευρη οδό Broca. Με τον τρόπο αυτό, ο χώρος υποδοχής βρίσκεται σε άμεση σύνδεση με τον εξωτερικό χώρο και τον δρόμο στο επίπεδο του κήπου.
Στους πάνω ορόφους, ένας φαρδύς και άνετος διάδρομος με άπλετο φυσικό φως μετατρέπεται σε χώρο συνάντησης που απλώνεται σε διαφορετικά επίπεδα. Έτσι, κάθε όροφος συνδέεται με το κύριο, ανοιχτό κλιμακοστάσιο που παρέχει ανεξάρτητη πρόσβαση προς τις αίθουσες.
Ο διάδρομος στο επίπεδο του κήπου, που συνδέεται με τους προηγούμενους, τους μετατρέπει σε χώρους ανταλλαγών, όπου περίκλειστες εσοχές έχουν σχεδιαστεί ειδικά για την αυθόρμητη εργασία. Με τον τρόπο αυτό, το κτίριο 2 μετατρέπεται σε «κέντρο γνώσης», τέλεια προσαρμοσμένο στους νέους τρόπους διδασκαλίας και μάθησης.
Το αμφιθέατρο 500 θέσεων, σημαντικό στοιχείο στο συγκρότημα της Lourcine, βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο του χώρου παρελάσεων, στη θέση ενός παλιού υπόγειου χώρου στάθμευσης πάνω στον άξονα βορρά-νότου. Η πρόσβαση γίνεται μέσα από έναν διάδρομο που είναι εξ ολοκλήρου καλυμμένος με παλαιωμένο χάλυβα, σε συνέχεια του κεντρικού υπαίθριου χώρου.
Ο σκουριασμένος χάλυβας, ένα ζεστό, ζωντανό υλικό σε διαρκή μετατροπή, συνοδεύει τους επισκέπτες κατά μήκος όλων των εξωτερικών κοινόχρηστων χώρων και επεκτείνεται στο εσωτερικό. Είναι μια επιδερμίδα που δείχνει τα σημάδια του χρόνου και συμπυκνώνει το νέο πρόσωπο του συγκροτήματος της Lourcine.