Αναμόρφωση Μονοκατοικίας στο Μόντρεαλ

Το έργο αφορά στην αναμόρφωση μιας μονοκατοικίας στο Μόντρεαλ, με τις σχεδιαστικές αποφάσεις να κινούνται ανάμεσα σε ρευστή διαδρομή και πραγματιστική λειτουργικότητα, ενορχηστρώνοντας μια γλυπτική εμπειρία που έχει αρχιτεκτονική διάσταση. Ένα σύστημα, απλό και σύνθετο ταυτοχρόνως, εμπλέκεται με την καθημερινή ζωή ενός νέου ζευγαριού, πολλαπλασιάζοντας τις γεωμετρικές συνθέσεις και τις οπτικές φυγές ώστε να δημιουργηθεί μια κατοικία ως εικόνα των ιδιοκτητών.

Η ανάπτυξη του αρχιτεκτονικού συστήματος εστιάζει τόσο στην εξοικονόμηση χώρου όσο και στις οργανωτικές διασυνδέσεις, απαιτώντας από τους χρήστες του να επανεξετάσουν τις καθημερινές τους συνήθειες και να αμφισβητήσουν τις ανάγκες που σχετίζονται με την καθημερινή ζωή τους. Σε αυτή τη διαδικασία συμμετοχικής δημιουργίας, οι ιδιοκτήτες υιοθέτησαν την ερευνητική διάθεση των αρχιτεκτόνων με ενθουσιασμό, χιούμορ και ευαισθησία ώστε να καθορίσουν την ταυτότητα του χαρακτήρα του έργου.

Παίζοντας με θετικούς και αρνητικούς χώρους, η πρόταση αποκρυσταλλώνεται μέσα από τη διάσπαση του όγκου, εισάγοντας μια οπτική και φυσική διαπερατότητα που αλλάζει την αντίληψη της κλίμακας. Προτιμώντας την αφαίρεση επιφανειών του δαπέδου προς όφελος της ποιότητας του χώρου, οι όγκοι και τα διάκενα συνθέτουν ένα οικιακό οικοσύστημα από σειρές και αντικρίσματα. Το έργο, που ζωντανεύει μέσα από τη διαρκή εναλλαγή των χρωματικών τόνων και του φυσικού φωτισμού που έρχεται από τον κήπο δίπλα στο καθιστικό, συνθέτει όλα αυτά τα ετερόκλητα στοιχεία χρησιμοποιώντας ένα και μόνο ένα υλικό. Χωρίς να είναι αποκομμένη από τον αστικό της περίγυρο και τις δυναμικές αλληλεπιδράσεις στο εσωτερικό της -όπου συμπεριλαμβάνονται οι κινήσεις και ο τρόπος ζωής των ιδιοκτητών- η κατοικία χαρακτηρίζεται από μία ευέλικτη ρυθμικότητα που έρχεται σε αντίθεση με τη γεωμετρική αυστηρότητα της συγκρότησής της. 

Πέρα από τη διαπλοκή των οικιακών λειτουργιών, το έργο πολλαπλασιάζει τις διασυνδέσεις με σκοπό να ενισχύσει την κίνηση, αποκαλύπτοντας τη χωρική της πολυσημία. Ο χώρος μετατρέπεται από αρχέτυπο σε αφαίρεση, από οργανωτική μήτρα σε παιχνίδι ανακάλυψης. Έτσι δημιουργείται ένας τόπος που συμμετέχει ενεργά στη ζωή της συνοικίας, παραμένοντας ταυτόχρονα ένα προστατευτικό κέλυφος της οικογενειακής ζωής. 

Jean Verville 

Maxime Brouillet