Γαλήνιο καταφύγιο
H κατοικία στην Πούντα της Πάρου ανήκει σε ένα μικρό συγκρότημα το οποίο αποτελείται από δύο ανεξάρτητες κτιριακές ενότητες. Μία κεντρική στοά, στεγασμένη με πέργκολα, ενώνει τα δύο κτίρια, επιτρέποντας τη σύζευξή τους μέσω των κοινών υπαίθριων χώρων τους.
Θέση & προσανατολισμός
Ο προσανατολισμός είναι δυτικός, τόσο λόγω της γεωμετρίας του οικοπέδου η οποία καθόριζε την ανάπτυξη των όγκων στον άξονα ανατολής-δύσης, όσο και για την απρόσκοπτη θέα προς τη θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα. Η πρόσβαση πραγματοποιείται από την ανατολική πλευρά, μέσα από έναν παλιό ελαιώνα, με την πορεία να αποκαλύπτει σταδιακά την αρχιτεκτονική σύνθεση αλλά και την οπτική φυγή προς τη θάλασσα.
Οργάνωση λειτουργειών
Στο εσωτερικό, κουζίνα και τραπεζαρία λειτουργούν αυτόνομα αλλά σε άμεση επαφή η μια με την άλλη. Και οι δύο χώροι επικοινωνούν με τους αντίστοιχους εξωτερικούς, που βρίσκονται σε άμεση γειτνίαση, παρέχοντας σκιά και γαλήνιες εικόνες της ακτογραμμής. Τα υπνοδωμάτια βρίσκονται στην ανατολική πλευρά, στο πίσω μέρος του κτιρίου και στρέφονται προς τον κήπο. Με τον τρόπο αυτό αποκτούν περισσότερη ιδιωτικότητα αλλά και ησυχία από τους κοινόχρηστους χώρους.
Στο ύπαιθρο, το οποίο διαμορφώνεται σαν αγκαλιά ανάμεσα στην πέργκολα και ένα στεγασμένο καθιστικό, προστατευμένο από πέτρινους τοίχους, φιλοξενούνται η πισίνα, pool lounge και σκιασμένη τραπεζαρία σε συνέχεια της εξωτερικής κουζίνας. Στη διαμόρφωση τοπίου περιλαμβάνονται και μποστάνια που τροφοδοτούν τις δύο κατοικίες. Οι ενδιάμεσοι, ημιυπαίθριοι χώροι έχουν στοιχεία τόσο του μέσα όσο και του έξω, με τον συνολικό σχεδιασμό τους να τους ενοποιεί λειτουργικά και αισθητικά.
Παλέτα υλικών
Στο κτίριο επικρατεί η σκουρόχρωμη πέτρα, το ξύλο στη φυσική του απόχρωση, επεξεργασμένο σκυρόδεμα και έγχρωμο επίχρισμα. Το τελευταίο αποτελεί αναφορά στην αστική παράδοση της Πάρου, με τα θερμά γήινα χρώματα που συχνά χρησιμοποιούνται στις όψεις των κτιρίων και διαφοροποιούνται από το σύνηθες λευκό. Η ίδια παλέτα επαναλαμβάνεται στη διαμόρφωση του εσωτερικού, με γήινα χρώματα, πέτρα και ξύλο, καθώς και με τον συνδυασμό νέων επίπλων με παλαιότερα συντηρημένα κομμάτια-αντίκες, που προσδίδουν στο σύνολο τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του.
Το παιχνίδι των κτιριακών όγκων με το φως των Κυκλάδων, οι έντονες αντιθέσεις, οι σκιές αλλά και η ανθρώπινη κλίμακα δημιουργούν μια αρχιτεκτονική που ξεχωρίζει, ερμηνεύοντας το πνεύμα του τόπου και αναδεικνύοντας τα διαχρονικά χαρακτηριστικά του. Σε όλες τις σημαντικές λεπτομέρειες των χώρων διακρίνονται η χειροποίητη διάσταση αλλά και η πατίνα του υλικού στους τοίχους, τις ποδιές των παραθύρων και τις υδρορροές, εισάγοντας στο βίωμα της κατοικίας τη διάσταση του χρόνου.